Page 5 - รักพิลึก
P. 5
5
ผมอาบน้ า และเลือกสวมเสื้อผ้าในชุดที่คิดว่าดูดีที่สุด แล้วจัดแจง
หิ้วเอาห่อของขวัญแต่งงานใส่ถุงกระดาษมานั่งเล่นฆ่าเวลาอยู่ที่หน้าบ้าน พอ
มองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ก็เป็นไปตามคาดที่ดนัยมันยังจะอุตส่าห์มาสายตามเคย เจ้า
หมอนี่ถ้านัดมันเจอกันห้าโมงเช้า มันก็จะตื่นห้าโมงเช้าจริงๆ
อีกสิบกว่านาทีผ่านไปผมจึงมองเห็นรถเก๋งที่ดูคุ้นตาวิ่งบ่ายหน้า
ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่นานก็มาจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าบ้านผม ในรถมีดนัยที่ใส่ชุด
เหมือนกับอาเสี่ยจะหนีเมียไปเที่ยวคาเฟ่ แถมสวมแว่นด าอีกต่างหาก นี่ถ้าไม่
บอกผมคงไม่รู้ว่ามันก าลังจะไปงานแต่งงาน.
“งานแต่งจัดที่ไหน?” ผมถามทันทีเมื่อรถเริ่มแล่นออกไป
“โรงแรมโซฟิเทล” ดนัยหันหน้ามาแล้วยิ้มข าๆ “ห้องจัดเลี้ยงโถง
ใหญ่ด้วยนะมึง!!”
“โห..! อาทิตย์มันไปรวยมาจากไหนวะ” ผมร้องเสียงหลง ดีนะที่ผม
สวมเสื้อเชิ้ตที่ดูดีที่สุดมาแล้ว ไม่งั้นมีหวังอายเขาตาย!!
“โอ๊ย.!! มันไม่ได้รวยอะไรที่ไหนมาหรอก ก็แค่พนักงานกินเงินเดือน
ธรรมดาๆ”
“แล้วท าไมมันมีปัญญาจัดงานในที่หรูๆ?” ดนัยหัวเราะ
“คนที่รวยน่ะไม่ใช่มัน... แต่เป็นฝ่ายเจ้าบ่าวโน้นที่รวย!” ค าตอบนั่น
มันยิ่งท าให้ผมงงเข้าไปใหญ่.. พอลองนิ่งเงียบทบทวนความคิดในสมองซักพักหนึ่ง
ก็ได้ค าตอบที่น่ารังเกียจปรากฏออกมาในหัว..!
“อย่าบอกกูนะว่า มันแต่งงานกับผู้ชาย?” ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่อง
อัปปรีย์ผิดธรรมชาติเช่นนี้แล้ว แต่การที่ดนัยพูดแบบนั้นออกมา มันท าให้ผมคิด
ได้เพียงด้านเดียว..
“ขี้เกียจอธิบายว่ะ เรื่องมันยาวชิบหาย.... เอาเป็นว่าเดี๋ยวไปถึงมึงก็
จะเข้าใจเอง” ดนัยพยายามพูดโดยกันเสียงหัวเราะ ไอ้เจ้าคนนี้มันชอบเหลือเกินที่
จะท าให้คนอื่นแปลกใจ การที่เผลอบอกรายละเอียดให้ผมรู้ไปเล็กน้อยก่อนหน้า
