Page 8 - รักพิลึก
P. 8
8
“ก็งานแต่งงานไง.. ท าเป็นไม่เคยเห็นไปได้” ดนัยยังคงยืนยิ้มกริ่ม
เหมือนคนโรคจิตที่สาแก่ใจในอะไรบางอย่างอยู่ข้างๆไม่ไปไหน
“แต่มันแปลกนี่หว่า... ไม่สิแปลกชนิดหลุดโลกเลยนะนี่”
“แปลก? แปลกตรงไหน?” ดนัยหยิบเอามันฝรั่งขึ้นมาเคียวจนแก้ม
ตุ่ย แล้วก็ชี้มือไปยังอาทิตย์ที่อยู่บนเวทีในชุดเจ้าสาวสีขาวที่ก าลังยืนยิ้มแย้ม
เหมือนหญิงสาวจริงๆโดยไม่มีท่าทีขัดเขินแม้แต่น้อย!
“นั่นผู้ชายหรือเปล่า?” ดนัยถาม
“เออ.. ถามแปลกๆ ไอ้อาทิตย์มันก็ต้องเป็นผู้ชายสิ” ดนัยพูดจบ ก็ชี้
มือไปยังผู้หญิงคนข้างๆในชุดทักซิโด้สีขาวที่ยืนนิ่งอย่างสง่าเหมือนผู้ชายทุก
กระเบียดนิ้ว
“แล้วนั่นผู้หญิงหรือเปล่า?”
“ก็ผู้หญิงน่ะสิ!” ผมแปลกใจ ดนัยมันถามอะไรแปลกๆที่รู้ๆกันอยู่
แล้ว
“ก็แล้วมันแปลกตรงไหน? ก็นั่นผู้หญิงกับผู้ชายแต่งงานกัน บวกลบ
คูณหารกูดูยังไงก็ไม่เห็นขัดกฎธรรมชาตินี่!” เขายักไหล่ ผมเริ่มจะเข้าใจใน
เหตุการณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว
“กฎหมายประเทศไทยมันให้ชายแต่งชาย หญิงแต่งหญิงได้ซะ
เมื่อไหร่! นี่กูว่ายังดีนะที่คู่นี้มันรักกันแบบนี้ ถึงมันอาจจะดูขัดลูกตาคนส่วนใหญ่ แต่
มันก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่หว่า!”
“ไอ้อาทิตย์น่ะมันอยากเป็นผู้หญิงมาตั้งนานแล้วตั้งแต่สมัยก่อน ม.
ปลายอีก มึงไม่สังเกตเรอะว่ามีคนมาชอบมันเยอะจะตาย แต่มันไม่ยักกับเล่นกะใคร
ซักคน?” ดนัยยังคงพูดต่อ ตอนนี้ผมรู้สึกทึ่งที่เห็นดนัยมันพูดเรื่องมีสาระได้แบบ
ชาวบ้านเขาได้มากกว่าอีก!
“ส่วนยัยนิตนั่นน่ะ อยากเป็นผู้ชายใจจะขาด... มันมารักกันได้โดยเห็นอีก
คนเป็นเพศตรงข้ามตัวเอง ถึงจะสลับต าแหน่งกัน แต่ก็ยังลงตัวพอดี!” กล่าวจบ
