Page 4 - รักพิลึก
P. 4
4
“เออ.. อย่าเสือกมาสายก็แล้วกัน กูกลัวเมิงหลับเพลินเดี๋ยวกูไปไม่
ทันงาน” ผมปิดประตูแล้วโบกมือไล่ดนัยที่ก าลังหัวเราะชอบใจให้ไปพ้นๆหน้าซะที
.... ในบ้านผมเข้าไปยกมือไหว้พ่อกับแม่ที่รออยู่นานแล้ว หลังจากนั้นก็หลบเข้า
ห้องนอนแล้วเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย..!
คืนนั้นผมฝันถึงชีวิตในช่วงที่ยังสวมชุดนักเรียน กับกางเกงขาสันสี
น้ าตาลอยู่ ในความฝันผมยังไม่มีความกังวลในจิตใจให้ต้องรู้สึกรับผิดชอบใดๆ ผม
กับเพื่อนๆยังเที่ยวเล่นไปให้หมดไปวันๆ... ฝันถึงแม้กระทั่งเพื่อนเก่าๆที่อาจจะได้
พบหน้ากันในงานแต่งงานพรุ่งนี้ ใบหน้าของบางคนผมก็ยังจ าได้อย่างชัดเจน แต่
บางคนนี่สิ! ผมนึกหน้ายังไงก็นึกไม่ออกเหมือนมีเส้นขาวๆมาบังหน้าพวกเขาไว้
สุดท้ายที่จ าได้ในความฝัน มันคือภาพเบลอๆของอาทิตย์ในชุดแต่งงานที่ก าลังเต้น
แทร็ปอยู่คู่กับช้างตัวใหญ่โดยมีผู้หญิงขี่อยู่บนหลังของมัน..!!
ผมสะดุ้งตื่น..!! ภาพทั้งหมดที่ก าลังวนเวียนถูกกระชากออกไปจาก
หัวทันที!
ผมหายใจถี่แรง และใจเต้นไม่เป็นระส่ า... นี่ผมฝันถึงเรื่องบ้าอะไรกัน? ความ
ฝันมันทับซ้อนกันอย่างปนเปจนผมรู้สึกคลื่นไส้!!
“กฤต.. ตื่นรึยังลูก?” เสียงแม่แว่วมาจากห้องครัวเคล้ากับเสียงนกที่แข่ง
กันร้องยามเช้า
“ครับ.. ตื่นแล้วครับ!!” ผมพยายามใช้มือลูบเหงื่อที่ชุ่มโชกอยู่ที่
ใบหน้า และซอกคอ
“งั้นก็ดีแล้ว รีบแต่งตัวเถอะอีกมี่กี่ชั่วโมง ก็ต้องไปงานแต่งงานเพื่อน
แล้วนี่?” ผมช าเลืองมองนาฬิกาที่หัวเตียงแล้วก็ระลึกขึ้นมาได้.. จริงของแม่ นี่มัน
เจ็ดโมงกว่าๆแล้ว เดี๋ยวอีกซักพักก็ได้เวลาที่เจ้าดนัยจะมารับแล้ว ผมต้องรีบ
แต่งตัวแล้ว..!
