Page 19 - งานนำเสนอ PowerPoint

๔.๒.๓ การแสดงพื้นเมืองภาคอีสาน เป็นศิลปะการร าและการละเล่นของชาวพื้นบ้าน

ภาคอีสาน หรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย แบ่งได้เป็น ๒ กลุ่มวัฒนธรรม

ใหญ่ๆ คือ กลุ่มอีสานเหนือ มีวัฒนธรรมไทยลาวซึ่งมักเรียกการละเล่นว่า “ เซิ้ง และ

หมอล า” เช่น เซิ้งบั้งไฟ เซิ้งสวิง ฟ้อนภูไท ล ากลอนเกี้ยว ล าเต้ย ซึ่งใช้เครื่อง

ดนตรีพื้นบ้านประกอบ ได้แก่ แคน พิณ ซอ กลองยาวอีสาน ฉิ่ง ฉาบ ฆ้องและกรับ

ภายหลังเพิ่มเติมโปงลางและโหวดเข้ามาด้วย ส่วนกลุ่มอีสานใต้ได้รับอิทธิพลไทย

เขมร มีการละเล่นที่เรียกว่า เรือม หรือ เร็อม เช่น เรือมลูดอันเร หรือร ากระทบสาก

ร ากระโน็บติงต๊อง หรือระบ าตั๊กแตนต าข้าว ร าอาไย หรือร าตัด หรือเพลงอีแซวแบบ

ภาคกลาง วงดนตรีที่ใช้บรรเลงคือ วงมโหรีอีสานใต้ มีเครื่องดนตรีคือ ซอด้วง ซอต

รัวเอก กลองกันตรึม พิณ ระนาดเอกไม้ ปี่สไล กลองร ามะนาและเครื่องประกอบ

จังหวะ