Page 71 - ศาสนาและหน้าที่พลเมือง ม.ต้น

63

“แมจะไปราชการ 1 สัปดาห ลูกตองรีบกลับบานเพื่อมาดูแลตานะลูก” แมกําชับผมกอนที่

จะขึ้นรถไปตางจังหวัด
“วันนี้ตองทํารายงานสงอาจารย คืนนี้เราระดมสมองกันที่บานไอมืดนะ เออ...แลวไอทศมัน

จะไปหรือเปลา” สายตาทุกคูจองมาที่ทศเปนตาเดียวกัน
“เออ...ขาตองรีบกลับบานมีตา...” เสียงโหฮาปาดังลั่นทั้งหอง

“ตัดมันออกจากกลุมเลย เรื่องมากไปไดรําคาญวะ”
‘เออ... ไปก็ไปวะเดี๋ยวจะโทรบอกตากอน” ผมพูดขึ้นเพื่อตัดความรําคาญ

บานสองชั้นในซอยเปลี่ยวที่พวกเพื่อน ๆ นัดกันระดมสมอง เพื่อทํารายงานนั้นผมมองดูรอบ ๆ

บริเวณบานที่มีตนไมและหญาขึ้นเต็มไปหมด ภายในบานปลอยใหรกรุงรัง กลิ่นเหม็นอับคละคลุง
ไปหมดจนผมตองใชมือปดจมูก
“อยาทําเปนผูดีเลยไอทศ นี่หละคือที่ระดมสมองแก เอยไมใชระดมสมองเวยเพื่อนขอโทษ...

ขอโทษขาพูดผิดไป” สายตาของรุนพี่ และเพื่อน ๆ หลายคนดูแปลกไป เหมือนมีอะไรซอนเรนและปกปด

ผมอยู
เสียงวิทยุเปดดังลั่นทั่วบาน ผมมองออกไปนอกหนาตาง เห็นทุงนาเวิ้งวาง สุดลูกหูลูกตา
ผมคิดในใจวา ถามีบานขางเคียงคงไมมีใครยอมทนฟงเสียงพวกนี้ได

“เฮยทศมานั่งตรงนี้ยืนเซออยูได” รุนพี่กวักมือเรียก ผมเดินเขาไปสมทบมองเห็นเหลาและ
แกววางเตรียมพรอมไวแลว

“จะเริ่มทํางานกันเมื่อไหร” ผมเอยถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนแตละคนนั่งเปนกลุม รองรํา ทําเพลง
บางก็ดิ้นตามจังหวะอยางเมามัน บางก็ตั้งวงดื่มเหลา

“เฮย... ไอโยง เอาปศาจแดงใหมันกินดวย จะไดลับประสาทมัน” แคปซูลสีแดงถูกยื่นใหผม
เมื่อผมปฏิเสธเสียงเพื่อน ๆ ก็ดังขึ้น

“มันเปนกะเทยไปเอากระโปรงมาใหมันนุงดวย”
“แกเกิดเปนผูชาย มันก็ตองมีทั้งบูและบุน ไมลองไมรูแกจะเกิดมาเสียชาตินะ”

“ชวยเชียรมันหนอยเพื่อน ๆ” เสียงปรบมือและเสียงลุนดังลั่น ความคิดของผมขณะนั้นมัน
สับสนไปหมด

“พี่จะกินเปนตัวอยาง” รุนพี่นําเจาปศาจแดงหยอนลงในปากตามดวยน้ําโซดา
“เห็นไหมพี่ยังไมเปนอะไรเลย กินเขาไปแลวความวิตกกังวลตาง ๆ จะหมดไป” มือของผม

เริ่มสั่นเทาตอนรับยาจากรุนพี่ ผมครุนคิดถึงแมแตคิดในใจวา
“แมครับผมขอลองครั้งเดียว เพื่อศักดิ์ศรีของลูกผูชาย”