Page 72 - ศาสนาและหน้าที่พลเมือง ม.ต้น

64

การทดลองของผมในครั้งนั้นมัน คือ ความคิดที่เปนเพียงเสี้ยวที่บัดซบ ที่ทําใหชีวิตของผม

ตองจมปลักอยูกับสิ่งเสพติดชนิดที่ถอนตัวไมขึ้น พอวางทุกครั้งผมจะตองมามั่วสุมกับพวกเขา ผมเสพ
ทุกอยางตั้งแตยากระตุนประสาท ยากลอมประสาท จนขณะนี้ผมกาวหนาถึงขั้นตองฉีดมอรฟนและ

เฮโรอินเขากลามเนื้อ หรืออาจเสพโดยยัดไสในบุหรี่ จุดบุหรี่แลวจิ้มสูบ บางครั้งก็แตะจมูกสูดดม
รางกายของผมเริ่มซูบผอมเหลือง ออนเพลีย อารมณเปลี่ยนแปลงงาย คุมดีคุมราย บางครั้งผม

ทําอะไรลงไปโดยที่ไมรูสึกตัว
เชาวันรุงขึ้น ผมลืมตาตื่นขึ้นมามองดูรอบ ๆ ที่ถูกรายลอมดวยซี่กรงเหล็ก ผมมองดูเจาหนาที่

ตํารวจเดินกันขวักไขวไปมา
“ตื่นแลวเหรอ รูตัวหรือเปลาวาทําอะไรลงไป” นายรอยเวรยืนถามผมที่หนาประตู

“หมวดครับผมจําอะไรไมไดเลยจริง ๆ ” ผมใชกําปนทุบศีรษะที่เริ่มจะปวดรุนแรงขึ้นทุกที
“เมื่อคืนนี้ แกใชคอนทุบตามรางกายของตาแกเองจนถึงแกชีวิต กมดูเสื้อแกสิ คราบเลือดยัง
ติดเต็มไปหมด”

ผมรีบกมดูเสื้อสีขาวของตัวเอง หัวใจของผมเริ่มเตนไมเปนจังหวะ สมองสับสนจับตนชนปลาย

ไมถูก กอนที่ผมจะลําดับเหตุการณตาง ๆ นั้น ภาพที่ปรากฏขึ้นขางหนาผม คือ รางของแมที่วิ่ง
กระเซอะกระเซิงผมเผารุงรัง แตสิ่งที่ผมตองตกใจมากที่สุดในชีวิต คือ ภาพของสองมือแมกอดโล
พรอมตะโกนเสียงดังวา

“ฉันคือแมดีเดนประจําป ดูโลที่ฉันไดรับสิ... แสดงวา ลูกของฉันเปนคนดี...ดีจริง ๆ นะ ...”
แมวิ่งชูโลใหคนนั้น คนนี้ดู เสียงตํารวจพูดกันบนโรงพักชัดเจน และกองไปในหูของผมทั้งสองขางวา

“เปนบาเพราะลูกแท ๆ ... นาสงสารจัง”

(จากรวมเรื่องสั้นสงเสริมคุณธรรมจริยธรรมกระทรวงศึกษาธิการ)

กิจกรรมที่ 6
ใหผูเรียนแบงกลุมละ 5 - 7 คน อภิปรายประโยชนของการมีหลักคุณธรรมจริยธรรมประจําใจ

วาเกิดผลตอตนเองอยางไร และใหตัวแทนออกมารายงานกลุมใหญ
ใหผูเรียนแสวงหาบุคคลในชุมชนที่ทานเห็นวาเปนคนดีมีคุณธรรมจริยธรรมแลวเขียน

ภาพประกอบแสดงถึงความดีงามของบุคคลนั้น ๆ