Page 19 - ภาษาไทย ม.ต้น
P. 19
ห น า | 19
เรื่องที่ 1 สรุปความ จับประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูด
การพูดเปนทักษะหนึ่งของการสื่อสาร การพูดคือการเปลงเสียงออกมาเปนถอยคํา หรือ
ขอความตางๆ เพื่อติดตอสื่อสารใหผูพูดและผูฟงเขาใจเรื่องราวตางๆ การพูดเปนการสื่อความหมาย
โดยใชภาษาเสียง กิริยาทาทางตางๆ เพื่อถายทอดความรและความรูสึกรวมทั้ง
ความคิดเห็นของผูพูดใหผูฟงไดรับรู และเขาใจตามความมุงหมาย ของผูฟงเปนเกณฑ
องคประกอบของการพูดประกอบดวย
1. ผูพูด คือผูที่มีจุดมุงหมายสําคัญที่จะเสนอความรูความคิดเห็นเพื่อใหผูฟงไดรับรูและ
เขาใจ โดยใชศิลปะการพูดอยางมีหลักเกณฑ และฝกปฏิบัติอยูเปนประจํา
2. เนื้อเรื่อง คือ เรื่องราวที่ผูพูดนําเสนอเปนความรูหรือความคิดเห็นใหผูฟงไดรับรูอยาง
เหมาะสม
3. ผูฟง คือ ผูรับฟงเรื่องราวตางๆ ที่ผูพูดนําเสนอซึ่งผูฟงตองมี หลักเกณฑและมารยาทใน
การฟง
นอกจากนี้ผูพูดยังควรมีการใชสื่อหรือ อุปกรณตางๆ ประกอบการพูดเพื่อใหผูฟง
มีความรูความเขาใจยิ่งขึ้น สื่อตางๆ อาจเปน แผนภาพ ปายนิเทศ เทปบันทึกเสียง หรือ วีดิทัศน เปน
ตน และสิ่งที่สําคัญคือผูพูดตองคํานึงถึงโอกาสในการพูด เวลาและสภาพแวดลอมที่เกี่ยวของกับการ
พูด เพื่อใหการพูดนั้นเกิดประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
การพูดที่ดี คือ การสื่อความหมายที่ดีนั้นยอมสื่อความเขาใจกับใครๆ ไดตรงตามวัตถุประสงค
ของผูพูด การที่ผูฟง ฟงแลวพึงพอใจ สนใจ เกิดความศรัทธาเลื่อมใสผูพูดเรียกวาผูนั้นมีศิลปะในการ
พูด
ลักษณะการพูดที่ดี มีดังนี้
1. มีบุคลิกภาพที่ดี การฟงคนอื่นพูดนั้นเราไมไดฟงแตเพียงเสียงพูด แตเราจะตองดูการพูด
ดูบุคลิกภาพของเขาดวย บุคลิกภาพของผูพูดมีสวนที่จะทําใหผูฟงสนใจ ศรัทธาตัวผูพูด บุคลิกภาพ
ไดแก รูปราง หนาตา ทาทาง การยืน การนั่ง การเดิน ใบหนาที่ยิ้มแยม ตลอดจนอากัปกิริยาที่
แสดงออกในขณะที่พูดอยางเหมาะสมดวย
2. มีความเชื่อมั่นในตนเองดี ผูพูดจะตองเตรียมตัวลวงหนา ฝกซอมการพูดใหคลองสามารถ
จดจําเรื่องที่พูดได ควบคุมอารมณได ไมตื่นเตน ประหมา หรือลุกลี้ลุกลน รีบรอนจนทําใหเสียบุคลิก
3. พูดใหตรงประเด็น พูดในเรื่องที่กําหนดไว ไมนอกเรื่อง พูดอยางมีจุดมุงหมายมุงใหผูฟง
ฟงแลวเขาใจ ตรงตามวัตถุประสงคที่ผูพูดตองการ