Page 39 - พท21001

30

3.4 แนวคิดของเรื่อง แนวคิดของเรื่องสวนมากผูเขียนจะไมบอกตรง ๆ ผูอานจะตอง
คนหาเองวาไดแนวคิดอยางไร ตัวอยางเชน เรื่องลูกชายของศรีบูรพา ตองการแสดงวา “ลูกผูชายนั้น

มีความหมายอยางไร” จดหมายจากเมืองไทยของโบตั๋นตองการใหเห็นขอดีขอเสียของคนไทย
โดยเฉพาะ “น้ําใจ” ซึ่งไมเหมือนกันกับชาติอื่น เปนตน

นวนิยายหรือเรื่องสั้นที่ดีนั้น ผูอานตองพิจารณาคุณคาที่จะไดจากเรื่องนั้น ๆ ไมทางใด

ก็ทางหนึ่งดวย
3.5 สํานวนภาษา เปนสิ่งสําคัญมากอยางหนึ่ง ในการพิจารณาเลือกอานนวนิยายและ

เรื่องสั้นผูอานมักจะรูสึกวาตนเองชอบหรือไมชอบสํานวนของนักเขียนคนนั้นคนนี้ แตบางคนก็ไม

สามารถบอกวาเพราะเหตุใด สิ่งที่ควรพิจารณาเกี่ยวกับสํานวนภาษาคือสํานวนภาษาของตัวละคร
ในบทสนทนา ตองสมจริงและเหมาะสมกับตัวละคร ประโยคที่แตกตางควรกะทัดรัด สละสลวย เขาใจงาย

หากเปนประโยคยาวก็ควรเปนสํานวนที่สามารถสรางอารมณ และความรูสึกไดดี

4. วารสารและหนังสือพิมพ หนังสือประเภทนี้คนทั่วไปไดอานบอยกวาหนังสือประเภทอื่น ๆ
ในการผลิตหนังสือประเภทนี้ตองแขงกับเวลา ดังนั้น โดยการพิจารณาหนังสือประเภทนี้ควรพิจารณา

ดังนี้
หนังสือพิมพ หนังสือพิมพเปนเครื่องมือสื่อสารที่จะกระจายขาวคราวเหตุการณตาง ๆ

ไปทั่วประเทศหรืออาจทั่วโลก โดยเฉพาะหนังสือพิมพรายวัน เปนเครื่องมือสื่อสารที่เสนอขาวที่นาสนใจ
ที่เกิดขึ้นในแตละวัน ดังนั้นหัวใจของหนังสือพิมพรายวันก็คือ “ขาว” การพิจารณาหนังสือพิมพรายวัน

จึงควรพิจารณาเกี่ยวกับขาววามีสวนในการชวยยกระดับสังคมใหสูงขึ้นหรือมีประโยชนตอชนหมูมาก

หรือไม หากขาวนั้นไมเกี่ยวกับความเปนอยูของคนหมูมาก หรือกระทบกระเทือนตอประชาชนสวนใหญ
เหตุการณเหลานั้นก็ไมควรนํามาเสนอในหนาหนังสือพิมพ ขาวที่ควรนําเสนอควรเปนขาวที่เกี่ยวกับ

การปกครอง การเมือง เศรษฐกิจ สังคม การศึกษา การอนามัย การประกอบอาชีพ ฯลฯ

เหตุการณที่ไมสมควรนํามาเสนอเปนขาวอีกอยางหนึ่งก็คือ เหตุการณที่อาจจะสงผลทําลาย
ความมั่นคงของชาติ หรือทําลายวัฒนธรรม และประเพณีอันดีงาม

บทวิจารณ ในหนังสือพิมพรายวันทุกฉบับจะมีบทวิจารณ หรือบทวิเคราะหขาว ซึ่งเปนลักษณะ

บทความ แสดงความคิดเห็นของผูเขียนเอง ประกอบกับขาวที่ตองการวิจารณ หรือวิเคราะหนั้น
การพิจารณาบทวิจารณในหนังสือพิมพ ควรพิจารณาถึงลักษณะตอไปนี้

1. พิจารณาขอมูลที่ผูเขียนอางอิงวาถูกตองและมีขอเท็จจริงเพียงใด
2. พิจารณาวาผูเขียนบทความนั้น ชี้ใหเห็นปญหาและวิธีแกปญหาอยางไร

3. พิจารณาวาผูเขียนบทวิจารณใชอารมณ และนําความรูสึกสวนตัวเขาไปเกี่ยวของหรือไม

4. พิจารณาภาษาที่ใชวามีความประณีตและถูกตองตามหลักภาษาเพียงใด
วารสาร เปนหนังสือพิมพจําหนายตามกําหนดระยะเวลา เชน 7 วัน 10 วัน รายเดือน

ราย 3 เดือน หรือรายป เปนตน หนังสือวารสารจึงมีเนื้อหาเนนทั้งสารคดี และบันเทิงคดี ขาวสารที่