Page 21 - mukdahansuksapub
P. 21
21 ๖.ไทยแสก แสกคือคนไทยกลุ่มหนึ่งที่มีถิ่นฐานดั้งเดิมอยู่ที่เมืองแสก เมืองแสกปัจจุบันเป็นเมืองร้างอยู่ระหว่างบ้านหนาด,บ้านตองในแขวงคําม่วน ห่างจากชายแดนเวียดนามประ มาณ ๒๐ กิโลเมตรภาษาแสกเป็นภาษาไทยลาวปนญวนเพราะอยู่ใกล้ชิดติดกับเวียดนาม ตลอดทั้งขนบธรรม เนียมของญวนปะปนอยู่ด้วยเช่น ตรุษแสก คล้ายกับตรุษญวน(เตดหรือเตนเคน)ในวันขึ้น ๑ คํ่าเดือน ๓ เพื่อ บวงสรวงดวงวิญญาณของเจ้าองค์มู(พระเจ้าของเวียดนาม)ซึ่ง ชาวแสกก็ถือว่าเป็นวิญญาณของบรรพบุรุษ ที่ช่วยคุ้มครอง รักษาชาวแสกให้ปราศจากภยันตรายทั้งปวง ชาวแสกเยมี ประวัติว่าเคยเป็นนักรบที่ห้าวหาญในสมัยรัชกาลที่ ๓ เมื่อ เจ้าพระยาบดินทรเดชา(สิงห์ สิงหเสนี) แม่ทัพไทยซึ่งยกทัพไป ตั้งอยู่ ณ เมืองนครพนม เพื่อปราบปรามเจ้าอนุวงษ์เวียงจันทน์ ได้แต่งตั้งให้ฆานบุดดี หัวหน้าชาวแสกเป็นหัวหน้ากองเรียกว่า กองอาทมาต เป็นกองลาดตระเวนรักษาชายแดนราชอาณาเขตที่ติดต่อกับแดนญวน ต่อมาได้อพยพชาวแสกให้ ข้ามโขงให้มาตั้งบ้านตั้งเมืองในเขตเมืองนครพนมเมื่อ พ.ศ.๒๓๘๗ สมัยรัชกาลที่ ๓ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ตั้งให้ฆานบุดดี หัวหน้าชาวแสกเป็น หลวงเอกอาษา เจ้าเมืองอาทมาตขึ้นเมืองนครพนม ในสมัยราชกาลที่ ๕ เมืองอาทมาตถูกยุบลงเป็นอําเภออาษามารถเมื่อ พ.ศ.๒๔๕๐ และถูกยุบลงเป็นตําบลอาษามารถ ขึ้นกับจังหวัด นครพนม ต่อมาชาวแสกได้กระจัดกระจายไปอยู่ในท้องที่จังหวัดนครพนม,สกลนครและมุกดาหาร ๗.ไทยย้อ เป็นชาวไทยอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งมักเรียกตัวเอง ว่าเป็นชาวย้อเช่นชาวย้อในจังหวัดสกลนคร, ชาวย้อในตําบลท่า ขอนยาง(เมืองท่าขอนยางเดิม) อําเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสาร คาม,ชาวย้ออําเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม , ชาวย้อที่ตําบลดง เย็น อําเภอเมืองมุกดาหารและชาวย้อบางหมู่บ้านที่อําเภอนิคมคํา สร้อย จังหวัดมุกดาหาร ภาษาและสําเนียงชาวย้ออาจจะผิดเพี้ยนไปจากภา ษาและสําเนียงของชาวอีสานบ้างเล็กน้อย ถิ่นฐานดั้งเดิมของชาว ย้อมีผู้คันพบว่าเดิมชาวย้ออยู่ในเขตแคว้นสิบสองปันนาหรือ ยูนนานมาก่อน อพยพลงมาตามลํานํ้าโขงเพื่อเลือก หาดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ ส่วนมากจะมาตั้งรกรากอยู่ที่ เมืองหงสา (แขวงไชยบุรีของลาว) แล้วจึงอพยพมาตั้ง รกรากอยู่ในเขตเมืองสกลนคร,นครพนมและมุกดาหาร
