Page 221 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 221
9
จึงจะเรียกว่าเรา เมื่อจิตหยุดคิด ปรากฏการณ์
ได ้เข ้าถึงความว่าง แวดล ้อม หรือเรียกว่าทุกสิ่ง
แล ้วจริงๆ ก็หายไป หรืออันตรธานไป
หมดหรือหยุดไปหมด หรือว่าง
กลับไปทบทวนบทเรียน ไปหมดหรือเรียกว่าเมื่อจิตดับ
ทั้งหลาย กลับไปกลับมา หรือไม่มีจิตปรากฏการณ์
เป็นร ้อยเป็นพันครั้ง แวดล ้อมทุกสิ่งก็ดับไปด ้วย
ให ้รู้แจ ้งเห็นจริง หรือดับไปทั้งหมด
และเข ้าถึงกันจริง
อย่าให ้ปัญญาที่เป็นเพียง ที่ถามมาจึงถือว่าถูกต ้อง
มายา มาบังตาเราไว ้ และสมบูรณ์อยู่ในตัวอยู่แล ้ว
ไม่ให ้เห็นความจริง.. สําหรับนักปราชญ์
*ถามมา~ ตอบไป(8) แต่ถ ้าจะให ้สมบูรณ์ที่สุด
============= สําหรับคนทั่วไป
#ถาม(8) ก็คือ"จิตว่างหมายถึง
เรียนอาจารย์ จิตว่าง มีความ ว่างจากทั้งรูปและนาม"
หมายถึง ว่างจากจิต อันจิต
ทั้งหลายไม่ใช่ของเรา อย่างนี้ หรือว่างจากทุกสิ่ง
ใช่หรือไม่ครับอาจารย์ คือทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต
ทั้งกายและจิต ทั้งรูป นาม
*ตอบ(8) ความคิด ทั้งรูปบัญญัติ
ถูกต ้องครับ แต่ยังไม่สมบูรณ์ และนามบัญญัติ ฯลฯ
ที่ว่าถูกต ้อง นั้นคือ คือปฏิเสธเสียทุกสิ่ง
จิตว่าง คือว่างจากจิต ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่
จิตทั้งหลายไม่ใช่ของเรา ในความว่างนั้น
นั่นก็ถูก คือ"ไม่มีตัวกูของกู" แม ้แต่ปรมาณูเดียว
"ตัวกู"ไม่มีอยู่จริง เท่ากับให ้ความหมาย
เป็นเพียงธาตุขันธ์มารวมกัน ของจิตว่าง ครอบคลุม
จึงไม่มีทั้งกายและจิต ทั้งหมด.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งจิตเป็นตัวรู้ คือเมื่อฟังแล ้ว
ตัวรับอารมณ์ เมื่อไม่มีจิต ก็ไม่ต ้องไปแปลต่อกันอีก.
ก็คือไม่มีตัวกูผู้คิดอยู่จริง
