Page 238 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 238
26
ก็คือก็เห็นอยู่ทนโท่ว่า ห ้ามไปใช ้ ความคิดเรานํา
ไม่ว่าสวย รวย แบบคิดเอง เออเอง
มียศอํานาจ แค่ไหน ให ้มองตามความจริง
สุดท ้ายก็เหลือกระดูกป่ นๆ ดังกล่าวข ้างต ้น
อยู่กองเดียว ลมพัดมา
ก็หายไป คําถามที่2
...ว่าเกิดความฟุ้ง...
มันมีความจริงอื่นๆ
ที่จะมาคัดค ้านหรือหักล ้าง ตอบ:
ความจริงนี้ได ้ไหม? ถ ้าปฏิบัติตามคําตอบข ้อ1แล ้ว
ก็จะมีกําลังธรรมแก่กล ้า
แล ้วเรามัวไปโง่ มองเรื่องนี้ หมดปัญหา หมดความฟุ้ง
อย่างผิวเผินกันอยู่ทําไม ไปเอง อย่างแน่นอน.
ทําไมจึงไม่คิดให ้ลึก
คิดให ้ออก มัวไปหลงลาภยศ
กันอยู่ทําไม
ต ้องว่า ต ้องเตือนจิตตนเอง **ถามมา-ตอบไป (25)
ต ้องลงแส ้ กระตุ้นจิตตนเอง ==============
แรงๆ อย่างนี้ บ่อยๆ *ถาม(1)
ในขณะที่กําลังธรรมเรา
ให ้มองความจริงซํ้าๆ ยังไม่กล ้าแข็ง
จนมันเป็นเซพทีคัทให ้เรา เราก็ต ้องอาศัยจิต
ตัดการปรุงแต่ง มีสติ ตัดผัสสะ ในการพิจารณา
ได ้โดยรวดเร็ว โดยเฉพาะการพิจารณาเชิงรุก
อย่างที่อาจารย์สอนว่า
สติ กําลังธรรม ต ้องทําเนือง ๆ อย่ารอให ้มี
จะกล ้าแข็งไปเอง ตาม อารมณ์มากระทบ
กาลเวลาโดยธรรมชาติเป็น เสมอเหมือนการซ ้ อมรบ
อัตโนมัติและมันจะอยู่กับเรา ทางจิตอยู่เสมอ เพื่อให ้กําลัง
แบบยั่งยืนถาวร มุมมองของ ธรรมกล ้าแข็งขึ้น จนกว่าจะ
เราจะเปลี่ยนไป สามารถเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
อย่างคาดไม่ถึง เป็นมายาได ้ เข ้าสู่ความว่าง
