Page 243 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 243
31
**ถามมา:
-------------- มันว่างจากความคิด ทั้ง
เข ้าใจว่า ความมีและความไม่มี
"ความเจ็บป่ วย" เป็นอารมณ์ เกี่ยวกับทุกสิ่งมันว่างจนไม่มี
ความรู้สึก หรืออาการ ชื่อจะเรียกมันมีโดยไม่ต ้องมี
ในช่วงเวลาหนึ่ง เป็นสภาวะ ความมี
"ความว่าง" ก็เป็นสภาวะหนึ่ง ดังนั้น
ถ ้าเรายังติดกับดัก อยู่กับ
ควรพิจารณาเพิ่มเติม รูปบัญญัติ นามบัญญัติ
อย่างไรคะ?..อาจารย์ คําสอน ตํารา ใดๆ
**ตอบไป: เราก็ไม่มีทางเข ้าใจ
-------------- และไม่มีทางเข ้าถึง
ในทางๆนี้ ทางๆนี้.....
หรือธรรมชาติที่แท ้จริง
อารมณ์ ความเจ็บป่ วย หรือความว่างทีแท ้จริงได ้
สภาวะ รูป นาม ความคิด
ทั้งหลายถือว่าเป็นมายาไป ความยึดติดปรุงแต่ง
เสียทั้งหมดไม่มีตัวตนจริง ไม่ ในสิ่งดังกล่าว
มีอยู่จริงมันว่างจากทุกสิ่ง ทุก จะเป็นอุปสรรคตัวใหญ่
อย่าง หรือเปรียบเป็นภูเขาสูงใหญ่
นอกเหตุ เหนือผล ที่กั้นขวาง มิให ้เข ้าถึง
ไม่มีเหตุผลไม่อาจจะใช ้ พุทธธรรมสูงสุด
เหตุผล คําพูดคําสอน ตํารา
กับมันได ้ไม่เป็นสภาวะ หรือ ซึ่งมีอยู่ตรงหน้า
ภาวะ หรือมีพร ้อมกับตัวเรา
หรือสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย
เป็นเพียงคําใกล ้เคียง ตลอดมา อยู่แล ้ว.
ที่ยืมนํามาใช ้ ชั่วคราว
ไม่มีรูปบัญญัติ นามบัญญัติ ***ถามมา-ตอบไป (28)
มันว่างจากความว่างอีกต่อ ================
หนึ่งมันว่างตั้งแต่ยังไม่มีใคร *ถามมา
ทราบ
