Page 25 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 25
1
บทเรียน#1 ไม่จําเป็นต ้องเพ่งอะไร
======== มากมาย
ขอให ้หมั่นพิจารณา
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาอยู่ นานๆเข ้า ความรู้สึก
เนืองๆคือการเกิดแก่เจ็บตาย แบบไตรลักษณ์จะมาประทับ
ที่เห็นชัดแจ ้ง คือที่ ซึมซับเข ้าไปในจิตเองอย่าง
โรงพยาบาล และเมรุเผาศพ... ที่เราไม่รู้ตัว
สวยรวยหล่อ มียศอํานาจแค่ กลายเป็นเซฟทีคัทประจํา
ไหน เมื่อตายและเผาแล ้ว ก็จะ จิตใจ คอยตัดอารมณ์
เหลือแต่กระดูกป่ นๆกองเดียว ปรุงแต่ง ได ้ฉับไว
ถูกลมพัดมา กองกระดูกก็ เมื่อมีผัสสะต่างๆเข ้ามากระทบ
หายไปสิ้น.. เซฟทีคัทจะคอยบอกเราว่า
มันเป็นเช่นนั้นเอง
พิจารณา..ว่า.. มันเป็นมายา ไม่มีสิ่งใดจริง
สิ่งที่เราพิจารณา...
มันเป็นเรื่องจริง.. เมื่อเราตัดอารมณ์ปรุงแต่งได ้
คือทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป บ่อยๆมันก็จะไปเสริมการหมั่น
เป็นเพียงธาตุขันธ์ฯมารวมกัน พิจารณาไตรลักษณ์ เสริมกัน
เพียงชั่วคราว ไม่มีอะไรเป็น ไปกันมาจิตก็จะกล ้าแข็งขึ้น
ตัวตนจริงที่จะยึดมั่นถือมั่นได ้ ทุกวันๆจนเป็นอธิจิต อธิ
ปัญญา มหาสติจะเกิดการ
เรามักจะมองเรื่องนี้อย่างผิว เปลี่ยนแปลงขนานใหญ่แก่
เผินแล ้วผ่านเลยไปเลย... จิตใจของเรา เปลี่ยนมุมมอง
แล ้วยังคงปรุงแต่งกันวุ่นวาย ทัศนคติของเรา ไปสู่ภูมิรู้ภูมิ
ต่อไปโดยที่สติ ตามไม่ทัน ธรรมของเรา
แต่ถ ้าเราหมั่นนําเรื่องนี้ รู้เท่าทันความจริงของโลก
มาพิจารณาบ่อยๆ ซึมซับอย่างเงียบ และลึกซึ้ง
ยิ่งทุกขณะจิต ยิ่งดี
อันนี้มันจะเป็นกําลังธรรม
พิจารณาแบบเพลินๆไป เป็นบาทฐานให ้เรา
แต่ต ้องมองจากของจริง กระโดดโพล่งเดียว
จากเมรุเผาศพ ถึงธรรมชาติหรือความว่าง
ที่แท ้จริง ต่อไป....
