Page 352 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 352
140
ในแต่ละวัน ที่มีเวลาว่าง ให ้ ดังนั้น พื้นที่ว่างแท ้ของเราก็
หาสถานที่ ที่สงบ เป็น ก ้าวหน้าเพิ่มมากขึ้น
สัปปายะ หลับตาลง แล ้วให ้ ในแต่ละวัน เช่นเพิ่มเป็น 20%
ทบทวนเรื่องความว่างแท ้ ในขณะเดียวกัน
ในบทเรียน#18 ให ้ครบทุกข ้อ ภาวะสมมุติ ก็จะลดลงเหลือ
ทั้ง 12 ข ้อ ว่าในภาวะนั้นๆ เพียง 80%
เช่น...
ในระยะต่อมา เราจะรู้ได ้เอง
ภาวะที่จิตไม่มีการเคลื่อนไหว ว่าภาวะว่างแท ้ ได ้ก ้าวหน้า
อย่างเด็ดขาด อย่างรวดเร็วเป็นทวีคูณ เพราะ
ภาวะที่ไม่มีอะไรลุถึงอะไร เกิดการรู้ตัวทั่วพร ้อม
ภาวะที่อายตนะทั้งหกสัมผัส ว่าตนเองเป็นเพียงมายา ความ
ไม่ได ้ จริงแท ้คือความว่างแท ้ๆๆๆ
ภาวะที่ปราศจากความคิด ทั้ง
คิดว่ามี และคิดว่าไม่มี ฯลฯ พื้นที่ว่างแท ้ ก็อาจจะเพิ่ม
เป็น 50% 60%...90%
ในแต่ละภาวะ จิตควรมีอารมณ์ นั่นก็คือ การเข ้าใจและเข ้าถึง
แบบใด ให ้ทบทวนอยู่เนืองๆ ความว่างแท ้อย่างสมบูรณ์
เมื่อทําบ่อยเข ้า ก็จะได ้ภาวะ 100% ได ้เข ้ามาใกล ้แล ้ว
อารมณ์ ที่เป็นวสีแห่งความ
ว่างแท ้ แต่อย่าเพิ่งเร่งรีบ อย่า ในภาวะเช่นนี้ ก็จะมองเห็น
สร ้าง "ความอยาก" ให ้ถึง ไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง
จุดหมายเร็วๆ ให ้เป็นไปตาม อนัตตา ได ้ชัดเจนขึ้น โดย
ธรรมชาติ ให ้เกิดวสีประทับ อัตโนมัติ และโดยธรรมชาติ
เข ้าไปในจิตโดยอัตโนมัติ มองเห็นกิเลสได ้ชัดเจนขึ้น
และจะเกิดมุมมองใหม่ๆ ใน
ต่อไป ก็ให ้เพิ่มพื้นที่ว่างแท ้ การมองสิ่งรอบข ้างว่า ไม่น่า
ในอิริยาบทต่างๆ เช่น ยืน เดิน เอา ไม่น่าเป็น เกิดนิพพิทา
นั่งและการทํากิจกรรมต่างๆ ญาณ เบื่อหน่ายกิเลส รู้เท่า
ฯลฯ ก็ให ้คิดทบทวนเรื่อง ทันกิเลส อย่างถาวร และเกิด
ความว่างแท ้นี้ ตลอดเวลา สัมมาทิฏฐิที่ถาวร ต่อไป...
