Page 357 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 357
145
เจ ้าตัว "ความหลงผิดคิดว่า บทเรียน#215
จริง" นี้ "มีเพียงเส้นบางๆ เท่านั้น
ขอเปรียบเทียบกับ สมัยหนึ่ง ที่กั้นระหว่างความส าเร็จ
คนคิดว่าโลกแบน กับความไม่ส าเร็จ"
คือเห็นแผ่นดินมันราบเรียบ =============
ประจักษ์แก่ตา
จึงไม่เชื่อเรื่องที่มีคนมาบอกว่า ปริศนาธรรม ข ้อนี้
โลกกลม "เส ้ นบางๆ ที่กั้น" หมายถึง
"การพลิกจิต" จากการที่คิด
เรื่องมายา นี่ก็เช่นเดียวกัน เอาเอง ปรุงแต่งความคิดเอา
เห็นอยู่กับตาแท ้ๆ ว่า คนเรา เอง ยึดมั่นถือมั่นเอาเอง
เดินทางไปมาหาสู่กัน ทํางาน ตามตํารา ว่าจะต ้องเป็นแบบนี้
ด ้วยกัน มีครอบครัว มีรักมี แบบนั้น โดยอาศัยสัญญา
เกลียด มีฆ่ากันทําร ้ายกัน แล ้ว ความจําได ้หมายรู้ ปรุงแต่ง
มาบอกว่า เป็นมายา ไม่ใช่ ความคิด
ตัวตนไม่ใช่ความจริง ความ
จริงคือความว่างแท ้ ไม่มีอะไร การที่จะทะลุ "เส ้ นบางๆ ที่กั้น
เลย มันก็ไม่น่าเชื่อ ใช่ไหม? เส ้ นนั้น" เพื่อให ้เข ้าถึง
ธรรมชาติแท ้นั้น ง่ายมาก แต่
เรื่องโลกแบน โลกกลม ก็ มนุษย์เราไม่ยอมเข ้าใจ
เช่นเดียวกัน สิ่งที่ประจักษ์แก่ เข ้าถึง "ธรรมชาติ" หรือ
ตา แก่ใจ ก็อาจไม่ใช่ความจริง "ธรรมชาติแท ้" นั้น
จึงแสดงมา เพื่อผู้มีปัญญา เพราะเพียงละทิฏฐิ หรือ ego
ทั้งหลาย จะได ้ลองทบทวน นั้น แล ้ว "หยุดคิด" เส ้ นบางๆ
พิจารณาดู อย่างแยบคาย ที่เราคิดว่า เป็นเส ้ นหนาและ
เหนียวมาก ก็จะถูกทําให ้ทะลุ
"ขอเพียงแวบเดียว ตื่นจาก ไปโดยง่ายดาย ราวกับว่าใช ้
ฝันกันเถิด" ลมปากเป่ าเบาๆ ก็ทะลุไปไป
เสียแล ้ว
การหยุดคิด ก็เปรียบเสมือน
การ ปล่อยให ้จิตว่าง
