Page 356 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 356
144
ย่อมไม่ได ้ ใช่ไหม? มิใช่ตัวตนจริง สิ่งที่เกิดขึ้นใน
โลกทุกอย่างเป็นแค่ฝัน
นั่นแหละเป็นเหตุการณ์ใน มันไม่จริง ขอเพียงให ้มนุษย์
ทํานองเดียวกัน ที่มนุษย์ ตื่นมาพบเห็นความจริง
ทั้งหลาย ในโลก มีปฏิสัมพันธ์ เช่นนั้นบ ้าง แม ้เพียง "แวบ"
ต่อกัน และต่อสิ่งแวดล ้อม เดียว อย่างที่เปรียบเทียบกับ
ทั้งหลาย ซึ่งความจริงเป็นสิ่ง เรื่องความฝันของมนุษย์ ก็
ที่มายาปฏิบัติต่อกัน พอเพียงแล ้ว
ไม่ใช่ความจริง และบังคับ
ไม่ได ้ "แวบ" เดียวก็พอ แต่เมื่อทํา
ความก ้าวหน้าให ้แก่จิตใจ
มีเหมือนกัน ในบางคน ที่ หลาย "แวบ" ปะติดปะต่อกัน
ในขณะที่ฝัน อาจจะมีความ ก็จะเกิดความรู้ความสว่างแจ ้ง
รู้สึกตัวทั่วพร ้อม ว่ากําลังฝัน ที่นานขึ้น เกิดความสันตติ
อยู่ ต่อเนื่องขึ้นในจิตใจ
เช่นกําลังฝันว่าถูกรางวัลที่ 1
ก็รู้ตัว "แวบ" หนึ่งว่าฝัน ทําให ้เกิดความรู้แจ ้งที่ถาวร
แต่ก็พยายามจะให ้ฝันนั้นเป็น ว่า รูปนามขันธ์ห ้า ความคิด
จริง คือตื่นมาแล ้วเป็นจริง การกระทํา บัญญัติทั้งหลาย
จะได ้เสวยสุขจากการถูก เป็นมายาไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่
รางวัลที่ 1 ความจริง เป็นแค่เงาสะท ้อน
เป็นแค่เงามนุษย์มายา มนุษย์
นั่นแหละ "แวบ" ที่รู้ตัวว่า สมมุติ ยึดมั่นถือมั่น ปรุงแต่ง
เป็นความฝัน ไม่ใช่ความจริง ครั้นเมื่อหมดความคิดยึดปรุง
เรียกว่ารู้เห็นตามความเป็นจริง ทุกสิ่งที่ไม่ใชตัวตนจริง
หรือรู้เท่าทันความเป็นจริง ก็ดับหายไปสิ้น
ฉะนั้น จึงขอเรียกร ้องให ้ เป็นเสมือนความฝัน อันไร ้
มนุษย์ทั้งหลาย ตื่นจากความ ตัวตนที่แท ้จริง
ฝัน มาพบกับความเป็นจริง ซึ่งมนุษย์ตลอดจนสิ่งมีชีวิต
เช่นนั้นบ ้าง ว่าทุกอย่างเป็น ทั้งหลาย หลงผิด
มายา หลงไปคิดว่าเป็นความจริง
