Page 364 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 364

152

               ที่มักจะเห็นตรงกันว่า เข ้าถึง             มันก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่ให ้เห็น
               ความว่างแท ้ได ้ยาก                        เลย แม ้แต่ปรมาณูเดียว

               เพราะก็มองเห็นอยูกับตาว่า
               ทุกสิ่งเป็นตัวเป็นตน                         อุบายวิธีที่แยบคาย
               ทั้งมีและไม่มีชีวิต มีการกระทํา            ก็คือการมองมายาหลายๆ

               ต่างๆ มีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน แล ้ว            อย่าง มันย่อมซับซ ้ อนจะมอง
               จะมาบอกว่า ไม่จริง เป็นมายา                ให ้เห็นในทันที ว่าเป็นความ
               เป็นความฝันอันไร ้ตัวจริงได ้              ว่างแท ้ ย่อมจะเป็นการยาก
               อย่างไรคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก

                                                          แต่วิธีหนึ่งซึ่งเคยกล่าวไว ้ใน
                 อุบายแยบคายอันหนึ่ง ที่                  บทเรียนก่อนๆ
               อจ.จะเสนอแนะ                               แล ้วว่า ให ้มองแต่สิ่งเดียว ที่

               ก็คือ ให ้ใช ้ จิตตีให ้แตก                สามารถเป็นตัวแทนของสิ่ง
                                                          หลายสิ่งได ้ เช่นใบไม ้ ใบหนึ่ง
                 ในคําสอนฮวงโป กล่าวไว ้ว่า               เป็นตัวแทนของป่ าทั้งป่ า

               จิตหนึ่ง เป็นทั้งหนึ่ง เป็น
               ทั้งหลายซับหลายซ ้ อน                      อะไรจะมาเป็นตัวแทนของสิ่ง
               เป็นสิ่งที่เหมาะสมในระยะ                   มีและไม่มีชีวิตทั้งหมดในโลก
               เริ่มแรก                                   ในจักรวาลได ้


               ข ้อนี้หมายความว่าในระยะ                   สิ่งนั้นก็คือโคลนก ้อนเล็กๆ
               เริ่มแรก                                   ก ้อนหนึ่งย่อมเป็นตัวแทนได ้
               ความว่างแท ้ ประกอบด ้วย                   เพราะประกอบด ้วย

               มายาหนึ่งเดียว                             ดิน นํ้า ลม ไฟหรืออุณหภูมิ
               และมายาหลายอย่างที่
               ซับซ ้ อน                                  เราจะเข ้าใจและเข ้าถึงความ

                                                          ว่างแท ้ทันที ในเมื่อปล่อย
               เปรียบเสมือนปรอทหลายก ้อน                  โคลนเม็ดเล็กๆ ที่อยู่ในมือ
               แยกกัน                                     มายาก ้อนเล็กหรือก ้อนใหญ่ มี
               แล ้วมารวมเป็นก ้อนเดียวกัน                ค่าเท่ากันในความเป็นมายา

                                                          เหมือนๆ กัน
               แต่ในระยะต่อไป เมื่อถึงขั้น
               เข ้าถึงความว่างแท ้แล ้ว
   359   360   361   362   363   364   365   366   367   368   369