Page 143 - แง่มุมความรัก
P. 143
เสียงจิ้งหรีดกรีดร้อง เสียงน�้าค้างตกกระทบหลังคา และหิ่งห้อยส่อง
แสงสว่างลอยไปมา มะลิมานั่งอยู่เงียบๆที่ศาลาริมน�้า ดวงจันทร์วันนี้เต็มดวง
เหมือนวันที่มาลอยกระทงกับตาเลย สองวันแล้วสินะที่ไม่ได้เห็นหน้าของตา
มะลิไม่สามารถกลั้นความอ่อนแอในตัวเองได้อยากร้องไห้อีกแล้ว คงเป็นเพราะ
ว่ามะลิมีหัวใจและหัวใจของมะลิไม่ใช่น�้าแข็ง มันไม่ได้เย็นชากับความเจ็บปวด
มันมีเลือด มีเนื้อมีความรู้สึก มันย่อมรู้ดีว่ามะลิก�าลังรู้สึกเสียใจมากเพียงใด
ดวงดาวในหน้าหนาวเห็นชัดและเยอะกว่าปกติมันก�าลังแข่งกันส่อง
แสงสว่างอยู่ มะลิท�าได้เพียงแค่ร้องไห้ นั่งมองท้องฟ้ายามราตรีแล้วหวนคิดถึง
ความทรงจ�าดีๆ ในอดีต
ดาวดวงไหนที่ท�าให้ได้พบกับตา มะลิขอบคุณดาวดวงนั้นมากๆเลย
แล้วดาวดวงไหนนะที่พรากตาจากมะลิไป ดวงดาวดวงนั้นช่างใจร้าย
เหลือเกิน…
ยี่สิบปีผ่านไปทุกสิ่งทุกอย่างในชุมชนเปลี่ยนไปจากเดิมหลายอย่าง
ตอนนี้ไม่มีเรือพายตามคลองน�้า ไม่มีทุ่งนา ไม่มีวัวควายที่คอยไถนา ไม่มีตั๊กแตน
ที่คอยไล่จับ ไม่มีอากาศบริสุทธิ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว มีแต่ตึกและโรงงาน
อุตสาหกรรมเต็มไปหมด การจราจรติดขัดมีแสงสีไม่ต่างจากกรุงเทพฯ แต่มะลิ
ก็ยังไม่เคยลืมสิ่งต่างๆ ในอดีตทีเกิดขึ้น
“ความทรงจ�าดีๆ คงเปรียบเหมือนกับหนังสือเล่มหนึ่งที่มีคุณค่า
ผู้เป็นเจ้าของก็อยากจะเก็บและรักษามันไว้ให้ดีที่สุด”
มะลิตั้งใจอ่านหนังสือ ตั้งใจเรียนมหาวิทยาลัยจนจบ ได้เป็นแพทย์
เหมือนที่ตั้งใจไว้ ตาเป็นแรงบันดาลใจให้ต่อสู้และพยายาม ตอนนี้มะลิท�าหน้าที่
แพทย์ช่วยเหลือผู้อื่นเหมือนที่ตาเคยบอกไว้ มะลิเชื่ออยู่เสมอว่าตาไม่เคยไปไหน
ตายังคงอยู่เคียงข้างและมองเห็นความส�าเร็จของมะลิจากบนฟ้าบน
สรวงสวรรค์อยู่เสมอ
ตาเคยบอกกับมะลิว่า เราทุกคนต้องมีความฝันเพราะถ้าไม่มีความฝัน
ก็เหมือนไม่มีจุดหมายของตัวเอง แต่ในสิ่งหนึ่งของความฝันจะต้องกล้าลืมตา
140 สานกล้าวรรณกรรม 4
