Page 139 - แง่มุมความรัก
P. 139
เหลือเกินมันส่องแสงสว่างในยามค�่าคืน แสงของมันพาดผ่านผืนน�้ากระทบกับ
ใบหน้าชายผู้หนึ่งที่ก�าลังยิ้มอย่างมีความสุขตาก�าลังนั่งมองพระจันทร์สลับกับ
มองหน้ามะลิ แล้วคิดอะไรสักอย่างหนึ่งอยู่…
รถอีแต๋น แล่นเข้าไปในป่ากว้างใหญ่ที่อยู่ในภูเขาใกล้ทางตอนเหนือ
ของหมู่บ้าน นี่เป็นครั้งแรกที่มะลิได้นั่งรถอีแต๋น ลุงขับมันไปอย่างช้าๆขึ้นเขา
ลงห้วยผ่านป่าผ่านดงนาน 30 นาทีกว่าจะถึงสวนของตา สวนของตากว้างใหญ่
นี่ถ้ารวมกับพื้นที่ที่ถูกน�้าท่วมไปแล้ว ตาบอกป่านนี้ตาคงรวยเป็นมหาเศรษฐี
แล้ว สวนของตานั้นปลูกพืชผลไม้หลากหลายชนิดแต่ตาให้ลุงจ้างคนดูแล
ทั้งหมดเพราะตาต้องคอยดูแลมะลิ จึงไม่ค่อยมีเวลามาที่นี่บ่อยนัก วันนี้พอมี
โอกาสตาจึงพามะลิมาเที่ยวดูความงดงามของผืนป่าที่นี่ สิ่งหนึ่งเมื่อมาที่นี่มัน
ท�าให้รู้ว่าตาต้องเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะสร้างสวนทั้งหมดขึ้นมา มะลิมอง
หน้าของตาแล้วขอบคุณตาที่เลี้ยงดูมะลิมา รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่เกิดมาพบ
กับผู้ชายคนนี้ แต่ท�าไมวันนี้ใบหน้าของตารู้สึกเหน็ดเหนื่อยกว่าปกติ ใบหน้า
ของตาซีดและตาก็หายใจติดขัด ตามองหน้ามะลิสักพักแล้วอยู่ดีๆตาก็วูบสลบ
ไป ลุงรีบพาตามาส่งโรงพยาบาลและบอกให้พี่บุญชูรีบพามะลิกลับบ้านไปก่อน
พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า พี่บุญชูพามะลิและยายมาเยี่ยมตา แม่ก็โทร
มาบอกว่าจะรีบกลับไปเยี่ยมตาเหมือนกัน ห้องที่เข้าไปเยี่ยมตามีชื่อว่า
“ห้องกึ่งวิกฤติ” มะลิเข้าไปในห้องนั้นเห็นตาก�าลังนอนอยู่ ซึ่งมีเครื่องออกซิเจน
และสายระโยงระยางเต็มไปหมด ลุงบอกว่าตาถูกเจาะคอเพื่อดูดเอาเสมหะ
ออก และไม่สามารถหายใจเองได้แล้ว มีเพียงเครื่องออกซิเจนก�าลังท�าหน้าที่
ช่วยเยื้อชีวิตของตาเอาไว้อยู่ ที่ส�าคัญไปกว่านั้นตาไม่สามารถพูดได้อีก มีเพียง
สายตาที่มองมาหามะลิด้วยความทุกข์ทรมาน ตาดิ้นและพยายามดึงสาย
ระโยงระยางนั้นออกจึงถูกมัดมือมัดเท้าไว้หมด น�้าตาของตาไหลออกมาเพื่อ
บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่ตาก�าลังเป็นอยู่ตอนนี้ ปากของตาที่ขยับแล้วไม่มี
เสียงพูดออกมาก�าลังบอกว่าตาอยากกลับบ้าน มะลิมองภาพนั้นด้วย
ความเจ็บปวด พยายามกลั้นน�้าตาไม่ให้ไหล แล้วบอกให้ตาเข้มแข็งเหมือนที่
136 สานกล้าวรรณกรรม 4
