Page 32 - แง่มุมความรัก
P. 32
ความสุขที่โหยหา
พรจิรา ศิริวัฒนา
“ฉันเคยมีความสุขครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”
ประโยคนี้เป็นค�าถามที่ผุดขึ้นในหัวฉัน จากการนั่งเงียบๆ ในห้อง
สี่เหลี่ยมที่เห็นเพียงกรงสุนัข และเสียงจากหม้อต้มน�้าก�าลังจะเดือดอยู่ข้างนอก
ฉันนั่งถามกับตัวเอง “ฉันมีความสุขครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” ทั้งนั่งคิด
นอนคิด ฟังเพลงคิด หลับคิดก็แล้ว คิดไปคิดมาจนเสียงหม้อต้มน�้าค�าราม
ขณะที่มันก�าลังเดือดปลุกฉันจากภวังค์
มันท�าให้ฉันย้อนคิดไปว่า “ความสุข” ของฉันคืออะไร
ความสุขของฉัน คือ เวลาที่ฉันยิ้ม เวลาที่ฉันหัวเราะ เวลาที่ฉันได้อ่านนิยาย
เวลาที่ฉันได้กิน เวลาที่ฉันได้ดูโทรทัศน์หรือแม้แต่เวลาที่ฉันร้องเพลงใน
ห้องน�้า ตอนแรกฉันคิดว่าความสุขของฉัน คือ สิ่งเหล่านี้มาตลอด
จนกระทั่ง...
ฉันต้อง “ยิ้ม” เพื่อบอกกับทุกคนว่า “ฉันไม่เป็นไร”
ฉันต้อง “หัวเราะ” เพื่อกลบเกลื่อนว่าในใจฉัน “ห่อเหี่ยว” มากแค่ไหน
และฉันต้องแอบไปร้องไห้ในเวลาที่ฉัน “เหงา”
ความเหงามันทรมานมากนะรู้ไหม ตั้งแต่เจ้าตูบสุนัขที่ฉันเลี้ยงมา
ตั้งแต่เล็กจากไป ฉันก็รู้สึกเหงา เมื่อไหร่ที่นึกถึงรองเท้าคู่เก่าที่เจ้าตูบกัดซะจน
ไม่เหลือสภาพ หรือมองผ่านหน้าต่างของห้องก็เห็นกรงของเจ้าตูบตั้งเด่นอยู่
ก็ท�าให้ฉันอยากจะร้องไห้ออกมา เพราะสิ่งเหล่านั้นครั้งหนึ่งเจ้าตูบเคยอยู่หรือ
เคยเล่น บางครั้งเจ้าตูบก็ท�าให้ฉันยิ้มกับความน่ารักขี้เล่นของมัน บางครั้ง
มันก็ท�าให้ฉันหัวเราะกับการที่มันกลัวสิ่งที่ฉันคิดว่ามันไม่ควรจะกลัว
ฉันและมันมีความทรงจ�าดีๆ ร่วมกันมากมายเลยล่ะ ความเหงานี้มันยังไม่หายไป
พรจิรา ศิริวัฒนา 29
