Page 140 - มนุษย์
P. 140
ความมืดเริ่มเข้าปกคลุมหลังบ้าน ฝูงเป็ดจับกลุ่มกันนอนดังเช่นเคยท่ามกลาง
ความมืด ชายหนุ่มผู้เป็นพ่อก�าลังดักซุ่ม รอผู้ที่จะมาลงมือฆาตกรรมเป็ดของเขาอยู่
อากาศเย็นเริ่มเคลือบคลานเข้ามา พ่อของเด็กหนุ่มไม่ได้ยินหรือเห็นสิ่งที่เขาต้องการ
พบเจอ มีเพียงความเงียบและความมืดเท่านั้น เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงความง่วงเริ่ม
แทรกตัวเข้ามาจนสุดท้ายเขาก็ต้องยอมแพ้ และเดินกลับบ้านด้วยความผิดหวัง
เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งแสงแดดอ่อนๆ ฉายแสงไฟทั่วหลังคาบ้านหลังเล็ก
ของเด็กหนุ่ม มีลมเย็นๆ ในตอนเช้าพัดมาในบางเวลา ท�าให้ใบไม้สั่นไหวเล็กน้อย
เด็กหนุ่มตื่นขึ้นมาจากแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทางช่องแคบของไม้ที่ตอกปิดขอบ
หน้าต่าง แต่ในวันนี้ไม่มีข่าวการตายของเป็ดจากพ่อของเขา
ค�่าคืนนี้เด็กหนุ่มรู้สึกเหนื่อยจากการเลี้ยงเป็ดมาทั้งวัน เด็กหนุ่มก�าลังจะเข้า
นอน แต่หูของเขาแว่วคล้ายกับได้ยินเสียงเป็ดร้องอยู่หลังบ้าน เด็กหนุ่มรีบคว้าไปฉาย
แล้ววิ่งไปตามเสียงเป็ด เขาฉายแสงไฟไปตามความมืดเห็นเพียงเป็ดที่ยืนเป็นกลุ่ม
พวกมันมีอาการเหน็ดเหนื่อยและหายใจรุนแรงคล้ายกับวิ่งหนีบางสิ่งมา เด็กหนุ่มฉาย
ไปสะดุ้งกับดวงตาสีแดงคู่นั้นที่สะท้อนแสงไฟฉายของเด็กหนุ่ม มันก�าลังกัดกินซาก
เป็ดอยู่หลังพุ่มไม้า ใบหน้ายาวมี 4 ขาและมีหาง ขนของมันเป็นสีน�้าตาลเข้มไม่ยาว
มาก เด็กหนุ่มรู้ได้เลยว่าฆาตกรที่ก�าลังกัดกินซากศพเป็ดของเขาคืออะไร ฆาตรกรวิ่ง
ลงจากขอบสระผ่านทุ่งนาเข้าไปในโพรงหญ้าแล้วหายเข้าไปในความมืด เช้าวันรุ่งขึ้น
เด็กหนุ่มอธิบายถึงรายละเอียดของหมาที่มากัดเป็ดของเขาเมื่อคืนนี้
วันนั้นพ่อของเขากลับมาพร้อมเงินในมือ และบอกว่าใช่หมายายจิตจริงๆ วัน
ต่อมาลมยังคงพัดฝุ่นสีส้มกลางเส้นทางไปตามแรงลม ท้องทุ่งนาเหลือเพียงตอซังข้าว
ที่แห้งเหี่ยว ธรรมชาติด�าเนินไปอย่างที่ควรจะเป็นเฉกเช่นทุกวัน เด็กหนุ่มรีบตื่นเช้า
ก่อนพ่อเพื่อไปให้อาหารเป็ดแต่เช้า เด็กหนุ่มเดินไปหลังบ้านแต่ต้องตกตะลึงกับภาพ
เป็ดของเขาที่ตายเกลื่อนกลาดอยู่ริมขอบสระ ศพของพวกมันถูกฉีกกระจุยกระจาย
เลือดสีแดงแปดเปื้อนเป็นทางดังเช่นเดิม ขณะที่เด็กหนุ่มก�าลังมองภาพเป็ดที่ตาย
และงุนงงถึงต้นเหตุที่ท�าให้เป็ดเขาตาย ไอ้กิ หมาที่เด็กหนุ่มเลี้ยงไว้ก็เดินผ่านไปพร้อมกับ
ปากที่เปื้อนเลือดและขนเป็ดสีขาวที่ติดอยู่บริเวณริมปากของมัน
********
จิตรกร บุญอาจ 137
