Page 139 - มนุษย์
P. 139
พ่อ : จะตัดขนปีกมัน มันชอบบินไปทั่ว
สิ้นเสียงค�าตอบพ่อ เด็กหนุ่มจึงช่วยพ่อตัดขนปีกเป็ดทั้งสามสิบกว่าตัวจน
เสร็จทั้งสองจึงเข้านอน ดวงอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าตั้งแต่ไกล ๆ แสงแดดเริ่มสาด
ส่องไปยังยอดต้นไม้น้อยใหญ่เด็กหนุ่มยังคงพาดตัวอยู่บนที่นอนแสนนุ่ม แต่ก็ต้อง
สะดุ้งตื่นจากเสียงตะโกนของพ่อที่ดังมาจากหลังบ้าน
พ่อ : เป็ดตาย! เป็ดตาย! มาดูเร็ว
เด็กหนุ่มลุกจากที่นอนอันแสนนุ่นนวลทันที แล้วจึงรีบไปยังหลังบ้านอันเป็น
ที่มาของต้นเสียงพ่อด้วยความแตกตื่นภาพเป็ดเกือบสิบตัวนอนตายกระจัดกระจาย
อยู่บริเวณริมสระหลังบ้าน ศพของพวกมันถูกฉีกจนไม่เหลือชิ้นดี ขนสีขาว
เรียบเนียนของมันแปดเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงที่มาจากตัวของมันเอง ขนสีขาวที่
เปื้อนเลือดถูกทิ้งไว้เต็มขอบสระ เด็กหนุ่มและพ่อต่างงุนงงถึงต้นเหตุที่ท�าให้เป็ดของ
พวกเขาต้องตาย แต่ก็ไร้วี่แววของผู้ที่ท�าการฆาตกรรมในครั้งนี้ ความมืด
เข้าปกคลุมทั่วบ้าน
เช้าวันใหม่ความมืดเริ่มถูกขับไล่ด้วยแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ พื้นที่อันแห้ง
แล้งที่อุดมไปด้วยพื้นฝุ่นสีส้มเช่นนี้ก็กลับมาสว่างไสวอีกครั้ง เด็กหนุ่มถูกปลุกขึ้นมา
ด้วยเสียงของพ่อที่ตะโกนมาจากหลังบ้านอีกเช่นเคย
พ่อ : เป็ดตาย! เป็ดมันตายอีกแล้วใครมันท�าแบบนี้วะ อย่าให้กูเจอนะมึง
ด้วยเสียงของพ่อ เด็กหนุ่มรีบลุกจากที่นอนเพื่อไปดูเป็ดที่เขาเคยให้อาหาร
ภาพที่เด็กหนุ่มเห็นไม่ต่างจากภาพของเมื่อวาน
เด็กหนุ่ม : พ่อใครมันท�าแบบนี้กัน มันต้องการอะไร ?
พ่อ: ไม่รู้เหมือนกัน อย่าให้รู้นะ จะยิงทิ้งเลย
เด็กหนุ่ม : ซากเป็ดมันเหมือนโดนตัวอะไรกัดนะพ่อ
พ่อ : น่าจะเป็นหมา ถ้าเป็นฝีมือคนศพมันคงไม่เละขนาดนี้หรอก
เด็กหนุ่ม : ห๊ะ! หมามันกินเป็ดหรอพ่อ? บ้านเราก็มีหมาท�าไมมันถึงไม่เห่าเลยสักนิด
พ่อ : กินสิ ถ้าฟันมันเคยโดนเลือดแล้ว มันต้องกิน ส่วนไอ้ กิ (ชื่อหมาที่เด็ก
หนุ่มเลี้ยงไว้) กลางคืนมันคงนอนอยู่หน้าบ้านโน่น มันจะรู้เรื่องอะไร เดี่ยวเย็นวันนี้พ่อ
จะดักยิงมัน ไปเอาปืนมาไว้ให้พ่อด้วย
136 สานกล้าวรรณกรรม 3
