Page 134 - มนุษย์
P. 134
ทศทิศขึ้นมาเบื้องหลัง เขาไม่ได้สวมมงกุฎทศกัณฐ์แล้ว เผยให้เห็นใบหน้าอันงดงามแต่
มีแววตาเฉยชาต่างจากที่เคยเห็น
“มีอะไรจะสั่งเสียไหมล่ะ” เข็มยิ้มร้ายก่อนจะพูดออกมา
“เอ่อ... ทศครับ ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ยังไงเรื่องในอดีตเราก็กลับไป
แก้ไขไม่ได้แล้ว อโหสิกรรมให้ผมเถอะนะครับ แล้วผมจะท�าบุญไปให้ ถ้าทศเคยรักผม
จริงก็คงไม่อยากท�าร้ายผมหรอกใช่ไหม” ผมพูดด้วยน�้าเสียงอ่อนโยน เพื่อขอความ
เห็นใจ ถ้าเป็นคนที่เคยรักกันสนิทกัน ก็คงจะท�าให้ใจอ่อนได้บ้าง
“ขอโทษนะขอรับองค์ชาย ข้าเคยรักท่านมากก็จริง และถึงแม้วันนี้จะยังรัก
ท่านอยู่ แต่ความแค้นของข้าก็มีมากเช่นกัน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะขอรับ ข้าจะไม่ท�าให้
ท่านต้องเจ็บอย่างแน่นอน หึหึหึ”
สิ้นเสียงหัวเราะของวิญญาณชายหนุ่ม ก็ตามมาด้วยเสียงร้องอันโหยหวนของ
สีหราช ผู้กลับชาติมาเกิดเป็นไกรสีห์
...กลับมาเพื่อชดใช้กรรม
********
“พี่สีห์........!!!” เสียงเล็กๆดังขึ้นก่อนที่หญิงสาวหน้าใสจะวิ่งเข้ามาหาชาย
หนุ่มผู้หายตัวไปทั้งคืน
“พี่สีห์! พี่สีห์หายไปไหนมาคะ หนูเป็นห่วงแทบแย่ เมื่อคืนหนูได้ยินเสียงพี่
ร้อง พอออกมาดูที่เต็นท์ พี่ก็หายไปแล้ว ตามหาทั่วหมู่บ้านก็ไม่เจอ จะไปตามในป่าก็ไม่ได้
เพราะตอนกลางคืนในป่าอันตรายมาก” หญิงสาวที่ชื่อเข็มพูดยาวจนหอบหลังพูดเสร็จ
“เอ่อ...ผมไม่เป็นไรครับ ” ชายหนุ่มตอบตะกุกตะกัก
“..พี่สีห์ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ท�าไมดูแปลกๆไป” เข็มท�าหน้าจับพิรุธได้
“คือ...”
“พี่สีห์ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ พี่ว่าให้พี่สีห์ไปพักก่อนดีกว่าเนาะ หลงป่ามาทั้งคืน
คงจะอยากพักผ่อนน่าดู” หญิงสาวร่างสูงโปร่งเข้ามาขัดจังหวะก่อนที่จะดึงตัวชาย
หนุ่มคนนั้นไป
พีรณัฐ วินิจมโนกุล 131
