Page 130 - มนุษย์
P. 130
แล้วใยท่านถึงมาท�าเรื่องผิดประเวณีเช่นนี้!”
ชายหนุ่มตะคอกพลางพยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดรัดขององค์หญิง แต่ดู
เหมือนเขาไม่กล้าออกแรงมาก
“นี่เจ้าก�าลังปฏิเสธสตรีที่งดงามที่สุดในเวียงมาลาอยู่นะ !”
“แต่ข้าไม่ได้ชอบพอท่าน ข้ามีคนที่ข้ารักอยู่แล้ว ท่านเองก็มีคนที่รักที่มั่น
หมายกับท่านอยู่แล้วเช่นกันไม่ใช่หรือ!”
“ใครกัน ใครที่เจ้ารัก ใครในเวียงอโศก ที่งดงามกว่าข้า ถึงกับท�าให้เจ้าไม่
สนใจใยดีข้าถึงแต่เพียงนี้!”
“ข้า....” ชายหนุ่มอ�้าอึ้งก่อนที่จะมีเสียงชายผู้มาใหม่ขัดจังหวะ
“ทศ....”
“องค์ชาย !!”
ร่างที่ปรากฏตรงหน้าท�าให้ชายหนุ่มตกใจมาก พอตั้งสติได้จึงรีบอธิบาย
“มันไม่ใช่อย่างที่องค์ชายคิดนะขอรับ”
“ไม่ใช่อย่างนี้แล้วมันอย่างไหน เห็นกันคาตาอยู่ขนาดนี้!” องค์ชายตะคอก
ก่อนจะกระชากเสื้อทศและดันไปชิดผนังห้อง
“เสด็จพี่ ใจเย็นๆนะเพคะ” เจ้าบุปผกาพยายามเข้าห้าม
“น้องไม่ต้องมายุ่ง เดี๋ยวพี่จัดการเอง บังอาจมาท�าเรื่องบัดสีบัดเถลิงกับคู่
หมั้นของข้า” เขากล่าวห้าม ก่อนจะง้างหมัดต่อยไปที่หน้าของทศ ก่อนที่จะพา
เจ้าบุปผกาออกไป โดยขังทศทิศไว้ในห้อง
“องค์ชาย องค์ชาย ได้โปรดฟังข้าก่อน องค์ชาย มันไม่ใช่อย่างที่ท่านคิดนะ”
ชายหนุ่มที่ถูกขังอยู่ในห้องพยายามจะอธิบายให้องค์ชายฟัง แต่ด้วยความที่
เจ้าบุปผกากลัวว่าทศทิศจะบอกความจริง จึงชิงพาองค์ชายออกไปก่อน
“รีบไปกันเถอะเพคะ น้องกลัว” เจ้าบุปผกาเกลี้ยกล่อมให้องค์ชายกลับก่อนที่
ทศทิศจะได้พูดอะไร
หลังจากนั้นองค์ชายได้ไปที่วัง ก่อนที่จะกลับมาที่บ้านของทศทิศพร้อมด้วย
ทหาร โดยที่เจ้าบุปผกายังคงติดตามมาตลอดเพื่อขัดขวางไม่ให้ทศทิศได้พูดอะไรที่จะ
เป็นอันตรายต่อตน องค์ชายได้น�าตัวเพื่อนรักที่คงกลายเป็นแค่อดีตไปเสียแล้ว ไปขัง
พีรณัฐ วินิจมโนกุล 127
