Page 128 - มนุษย์
P. 128
พูดขึ้นหลังจากคุกเข่าถวายบังคม
“มาทงมาท่านอะไรอีกแล้วเจ้าทศทิศ ฉันบอกกี่ครั้งแล้วล่ะว่าไม่ต้องเรียกท่าน
เจ้าเป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว” ผมขยับเข้าไปใกล้ๆอีก ก่อนจะต้องตกใจเมื่อ
พบว่าชายที่ได้ชื่อว่า ‘ท่านสีหราช’ นั้น มีหน้าตาที่เหมือนกับผมอย่างกับโคลนนิ่งแกะ
ดอลลี่!
“ไม่ได้หรอกขอรับ พระองค์เป็นถึงองค์ชาย โอรสแห่งเจ้าเวียงอโศก หม่อม
ฉันเป็นแค่ลูกชายของพี่เลี้ยงผู้ต�่าต้อย มิบังอาจที่จะเทียบเสมอพระองค์หรอกขอรับ”
“เฮ้อออ.. ก็แล้วแต่เจ้าละกัน” ชายผู้นั่งบนบัลลังก์พูดก่อนที่จะมีนางก�านัล
เดินเข้ามา
“องค์ชายสีหราชเพคะ องค์เหนือหัวมีรับสั่งให้เข้าเฝ้าเพคะ” นางผู้มาใหม่กล่าว
“เสด็จพ่ออย่างนั้นรึ มีธุระอะไรกันนะ” องค์ชายตรัสก่อนจะลุกขึ้นยืน และ
เดินไปตามนางก�านัลที่มาแจ้งข่าวโดยมีนางก�านัลส่วนพระองค์ติดตามไปด้วย
“อ้าว เจ้าทศ มาด้วยกันสิ มัวนั่งบื้ออะไรอยู่ตรงนั้น” สีหราชหันกลับไปพูด
กับหนุ่มทศกัณฐ์
“อ้อ แล้วก็ไม่ต้องคิดนะว่า ‘ไม่ดีหรอกกระมังขอรับ’ ข้าบอกให้มาก็มา”
เขาพูดอีกครั้งด้วยน�้าเสียงล้อเลียนดั่งสามารถอ่านใจชายหนุ่มที่ท�าหน้าล�าบากใจนั้น
ได้ว่าจะพูดว่าอะไร หลังจากนั้นองค์ชายสีหราชพร้อมด้วยนางก�านัลและเพื่อนหนุ่ม
ทศกัณฐ์ก็ได้ไปที่ต�าหนักหลวงเพื่อเข้าเฝ้าพระองค์
ที่ต�าหนักหลวง เบื้องหน้าปรากฏเป็นบัลลังก์สีทองขนาดใหญ่ มีชายหญิง
วัยกลางคนนั่งอยู่ ที่เบื้องล่างของบัลลังก์ใหญ่มีผู้หญิงที่ดูงดงามและมีศักดิ์ซึ่งทันทีที่รู้
ว่าองค์ชายมาถึงก็หันมาส่งยิ้มหวาน
“มีธุระอะไรหรือพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ” องค์ชายสีหราชกล่าวถาม ขณะที่สายตา
จ้องสตรีผู้งดงามที่อยู่เบื้องหน้าอย่างหลงใหล ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือสตรีผู้นั้นหน้าตา
เหมือนบัวตอง ลูกสาวผู้ใหญ่บ้านไม่มีผิด!
“นี่คือ หม่อมเจ้าบุปผกา แห่งเวียงมาลา ผู้ที่จะมาเป็นพระชายาของเจ้า
อย่างไรล่ะ” หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ตอบแทน
“โอ้น้องนางช่างงามโฉมยง ทั้งทรวดทรงองค์เอวพลิ้วไสว
พีรณัฐ วินิจมโนกุล 125
