Page 123 - มนุษย์
P. 123
สวมกรองศอทับด้วยทับทรวงสีทอง สังวาลและตาบทิศ ส่วนล่างสวมสนับเพลาไว้ข้างใน
นุ่งผ้านุ่งยกจีบโจงไว้หางหงส์ ทับสนับเพลา ศีรษะสวมชฎา ส่วนทศกัณฐ์แต่งคล้ายกับ
ตัวพระรามแต่ต่างกันตรงที่ทับทรวงเป็นสีแดงและนุ่งผ้าไม่มีหางหงส์มีเพียงผ้าปิดจาก
ส่วนเอวลงไป และสวมมงกุฎยอดสามชั้น และที่ท�าให้ผมตกใจคือ มงกุฎยอดสามชั้นที่
เป็นหัวของทศกัณฐ์นั้น เป็นหัวโขนแบบเดียวกับที่ผมเห็นในถ�้าธาราไม่มีผิด ! ต่างกันก็
แค่ไม่มีคราบเลือดที่ไหลออกมาจากตาเท่านั้น
ผมจ้องไปยังหัวทศกัณฐ์ที่ก�าลังถูกสวมอยู่นั้น ก่อนที่จู่ๆเจ้าทศกัณฐ์นั้นก็หัน
มาจ้องผมนานจนผมรู้สึกแปลกๆ และผมก็ได้ค�าตอบเมื่อผมหันเสไปทางอื่นแล้วพบว่า
ทุกคนหายไปกันหมด เหลือเพียงผมกับเจ้ายักษ์ตนนั้นที่ก�าลังเผชิญหน้ากันอยู่
ยักษ์สิบหัวตนนั้นย่างสามขุมเข้ามา ขณะที่ผมค่อยๆคลายถอยหลังหนีโดยที่
ตาจ้องไปที่ยักษ์ตนนั้นไม่กระพริบ จนมือเลยออกไปนอกเสื่อที่ปูอยู่ไปสัมผัสกับ
ของเหลวบางอย่างที่หนึบหนับบนพื้นหญ้า ผมหยุดนิ่ง ก่อนที่จะหันไปมองต�าแหน่งที่
มือผมทาบลงไป มันคือเลือดสีแดงสดที่นองอยู่ ผมรีบชักมือกลับทันที สีแดงของเลือด
เปรอะเปื้อนติดมือมา กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้ง บัดนี้เจ้ายักษ์ตนนั้นได้มายืนเผชิญ
หน้ากับผมแล้ว มือขวาก�าลังง้างดาบที่ไม่รู้ว่าเป็นดาบแท้หรือดาบปลอม ผมรู้สึกตัวชา
เหมือนร่างกายทุกส่วนเป็นอัมพาต รับรู้ได้เพียงการเต้นของหัวใจที่เต้นอย่างรุนแรง
เหมือนก�าลังพยายามที่จะออกมาจากทรวงอก และท�าได้เพียงมองร่างตรงหน้า
ที่ก�าลังง้างดาบเตรียมจะฟันลงมา
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!”
“พี่สีห์! พี่สีห์คะ! พี่สีห์!!! พี่สีห์เป็นอะไรคะ?!” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนที่จะเห็น
เข็มที่มีท่าทีเป็นห่วงอยู่ตรงหน้า
“ขะ..เข็ม” ผมมองไปรอบๆ ทุกสายตาก�าลังจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว แม้แต่
การแสดงโขนก็เหมือนจะถูกหยุดไว้
“ก็อยู่ๆพี่สีห์ก็นิ่งไป เข็มพูดด้วยก็ไม่ตอบ จนอยู่ๆ พี่สีห์ก็ร้องออกมานั่นแหละ
แล้วพี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ ตัวสั่นขนาดนี้” เข็มตอบด้วยน�้าเสียงเป็นห่วง
หลังจากนั้นผู้ใหญ่บ้านที่รีบมาทันทีก็ถามด้วยความเป็นห่วงไม่แพ้กัน ผม
ตอบว่าไม่เป็นไรก่อนจะรีบขอโทษขอโพยยกใหญ่ที่ท�าให้ต้องวุ่นวาย ก่อนจะขอตัวไปพัก
120 สานกล้าวรรณกรรม 3
