Page 118 - มนุษย์
P. 118
ทศกัณฐ์
สิบหน้าอาฆาต
พีรณัฐ วินิจมโนกุล
เมฆหมอกนิลกาฬ
“คุณลุงครับคุณลุง ข้างในมันอันตรายนะครับ” ผมเรียกคุณลุงที่พยายามจะ
เข้าไปในถ�้า ผมรีบเดินตามเข้าไปก่อนจะไปสะดุดใส่บางสิ่งบนพื้น ก่อนที่จะใช้สมาร์ทโฟน
ส่องไฟไปพบว่ามันเป็น วัตถุทรงกลมขนาดประมาณหัวมนุษย์ ปลายด้านหนึ่งยาวออก
มา มีลักษณะกลม คล้ายวงใหญ่ที่เล็กลง ต่อขึ้นไปอีกสองชั้น พอผมขยับเข้าไปมอง
ใกล้ๆ ก็ถึงกับผงะ เพราะเจ้าวัตถุที่ว่านี่มันคือ หัว ! .. หัวยักษ์สีเขียวที่มีถึง 3 หัว !!
8 ชั่วโมงที่แล้ว
ผมใส่หูฟังก่อนจะเปิดเพลงจากเครื่องเล่น mp3 โดยเร่งเสียงให้ดังพอที่จะตัด
เสียงจากโลกภายนอกได้ ขณะที่ก�าลังนั่งอยู่บนรถตู้ที่ก�าลังมุ่งหน้าไปยังจังหวัด
แม่ฮ่องสอน ตอนนี้ผมมาทัวร์กับคณะของแผนก ซึ่งเป็นทัวร์พักร้อนประจ�าปีส�าหรับ
ตอบแทนแก่พนักงาน ผมก็เลยจ�าเป็นต้องมาด้วยทั้งที่ใจยังไม่อยากมาเลยสักนิด...
ผมยอมรับว่าผมยังท�าใจไม่ได้กับการจากไปของคนรัก ที่คบกันมากว่า 6 ปี
ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ มันไม่ยุติธรรมเลย ทั้งๆที่ต้นเหตุเกิดจากผม แต่ผมกลับแค่
เจ็บตัวเล็กๆน้อยๆ แทนที่จะให้ผมตายแทนเธอไปดีกว่า ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านมาถึง 2
เดือนแล้ว แต่ผมก็ยังอดคิดโทษตัวเองไม่ได้อยู่ดี เพื่อนๆที่ท�างานจึงพากันคะยั้นคะยอ
ให้ผมมาท่องเที่ยวผมจะได้ไม่มีเวลาไปคิดถึงเรื่องพวกนั้น
“พี่สีห์ ! พี่สีห์ ! พี่ไกรสีห์ !!” ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้น ก็เห็นรถ
ทั้งคันเหลือเพียงผมกับน้องเข็มที่เพิ่งจะปลุกผมให้ตื่น รถคงถึงที่หมายได้สักพักแล้ว
ผมคงหลับเพลินไป คิดได้ก็บิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนที่จะถอดหูฟังออกและเก็บ
เครื่องเล่น mp3 ใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายข้าง แล้วจึงรีบลงจากรถ ตามคณะทัวร์ไป
พีรณัฐ วินิจมโนกุล 115
