Page 127 - มนุษย์
P. 127
ดังนั้นผมจึงรีบหยิบชิ้นส่วนทั้งสองนั้นมาเทียบกัน ปรากฏว่ามันเข้ากันได้พอดี ผมเงย
หน้าขึ้นมองพบว่าเจ้ายักษ์เขียวตนนั้นหายไปแล้ว ผมคิดว่าคงปลอดภัยแล้ว จึงทิ้งตัว
ลงนั่งพักด้วยความเหนื่อยล้า กะว่าจะรีบกลับขึ้นไปและไปขอบคุณบัวตอง ลูกสาว
ผู้ใหญ่บ้านที่ช่วยผมไว้ แต่ผมต้องล้มเลิกความคิดทั้งหมดไป เมื่อผมเงยหน้าขึ้นและ
พบปลายดาบที่จ่อหัวผมอยู่ เจ้ายักษ์นั่นค�ารามก่อนที่จะง้างดาบและฟาดมันลงมา ผม
ร้องลั่นก่อนที่โลกจะหมุนเคว้งไป
********
เสียงดนตรีเดียวกับที่ผมได้ยินตอนนั่งดูโขนเมื่อตอนเย็นดังขึ้นปลุกผมให้
ได้สติ เบื้องหน้าของผมปรากฏการแสดงโขน ซึ่งถึงตอนที่พระรามสู้กับทศกัณฐ์ ซึ่งฆ่า
ยังไงทศกัณฐ์ก็ไม่ตาย เพราะเจ้ายักษ์เจ้าเล่ห์นั่นได้ถอดดวงใจใส่กล้องแก้วฝากไว้ที่ฤๅษี
ท�าให้ไม่มีใครฆ่าได้ ที่ท�าให้ผมแปลกใจคือ ทั้งชุดแต่งกายทั้งเครื่องประดับของ
ทศกัณฐ์ตนนั้น เหมือนกับตนที่ผมเจอทุกอย่าง ทั้งที่ชุดของพระราม ยังมีความแตกต่าง
กันบ้างจากที่ชาวบ้านใช้แสดงเมื่อตอนค�่า
ผมลองหันมองรอบๆจึงพบว่าที่นี่เป็นลานบนสิ่งก่อสร้างหนึ่ง ซึ่งดูแล้วน่าจะ
เป็นพระต�าหนักในสมัยโบราณ ที่ด้านหน้าและด้านข้างของการแสดงโขน มีกลุ่มคนนั่ง
ชมการแสดงอยู่ แต่ตรงด้านหน้ามีบัลลังก์ซึ่งหน้าจะผู้สูงศักดิ์สักคนอยู่ตรงนั้นเป็นแน่
ผมเห็นไม่ค่อยชัดนักเนื่องจากอยู่ไกลพอสมควร ขณะที่ผมคิดจะขยับเข้าไปใกล้ๆนั้น
กลับมีคนๆหนึ่งซึ่งถือดาบที่น่าจะเป็นทหารเดินผ่านมาใกล้ ผมตกใจมาก แต่จะหาที่
หลบก็คงไม่ทันแล้ว แต่ทหารคนนั้นกลับเดินผ่านเหมือนผมไม่มีตัวตน ผมจึงคลายใจ
ลงไปบ้าง หลังจากนั้นผมลองทดสอบคนที่เดินผ่านไปมาอีกคนสองคนจึงมั่นใจว่าไม่มี
ใครมองเห็นผม ผมจึงค่อยๆเดินไปใกล้ๆที่ๆกลุ่มคนนั้นอยู่ หลังจากการแสดงโขนเสร็จ
แล้ว คนที่แสดงเป็นทศกัณฐ์ก็เดินมายังบริเวณบัลลังก์ ท�าให้ผมตกใจมากคิดว่าจะเป็น
ผีทศกัณฐ์ที่หลอกหลอนผมมาทั้งวัน แต่แล้วเขาก็เดินเลยไปทางบัลลังก์ก่อนที่จะถอด
มงกุฎที่เป็นหัวทศกัณฐ์ออก เผยให้เห็นบุรุษรูปงามนั้น
“วันนี้เป็นเยี่ยงไรบ้างขอรับท่านสีหราช” ชายหนุ่มผู้ถือมงกุฎยอดสามชั้น
124 สานกล้าวรรณกรรม 3
