Page 140 - โครงการสื่ออิเล็กทรอนิกส์
P. 140

หน้าที่พลเมืองและศีลธรรม       137











                         เท่านั้น ซึ่งความเชื่อนี้ก็ได้เข้าไปปะปนอยู่ในค าสอนของพุทธศาสนาในระดับศลธรรมเต็ม
             ไปหมด และยัง เป็นสาเหตุส าคัญที่ท าให้พุทธศาสนาสูญหายไปจากอินเดียอีกด้วย

                         นิกาย นิกายใหญ่ ๆ ของศาสนาฮินดูมีอยู่ 6 นิกาย คือ


                          (1) นิกายไวศณพ ซึ่งนับถือพระวิษณุเป็นเทพเจ้าสูงสุด
                         (2) นิกายไศวะ ซึ่งนับถือพระศิวะเป็นเทพเจ้าสูงสุด (พวกนี้เรียกว่าพวกลิงค์ยัติซึ่งนิยม พก

             ลึงค์เล็ก ๆ คาดไว้ที่เอว)

                         (3) นิกายศักติ ซึ่งพวกนี้นับถือลักษณะสตรีเพศคือนับถือมเหสีของพระวิษณุ คือเจ้าแม่
             กาลี ในฝ่ายที่ดุร้าย

                         (4) นิกายคณพัทยะ ซึ่งนับถือพระพิฆเณศที่มีเศียรเป็นช้าง

                         (5) นิกายสรภัทธะ ซึ่งนับถือบูชาพระอาทิตย์เป็นเทพเจ้าสูงสุด

                         (6) นิกายสมารธะ ซึ่งเป็นนิกายที่นับถือเทพเจ้าทุกองค์

                         จุดหมายสูงสุด จุดหมายสูงสุดของศาสนาฮินดูคือการได้กลับไปรวมอยู่กับพรหมหรือ
             ปรมาตมัน ซึ่งไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดให้เป็นทุกข์อีกต่อไป ส่วนจุดหมายรองลงมาคือการได้ขึ้นสวรรค์
             เสพ สุขอยู่กับนางฟ้าบนสวรรค์นาน ๆ โดยไม่ต้องท างาน

                         ความเชื่อและหลักปฏิบัติ ชาวอินเดียจะมีการแบ่งผู้คนออกเป็นพวก ๆ หรือวรรณะ ตาม

             ความเชื่อจากศาสนาฮินดูคือ

                         (1) วรรณะพราหมณ์เป็นวรรณะสูงสุด ได้แก่พวกผู้ประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ

                         (2) วรรณะกษัตริย์ ได้แก่พวกกษัตริย์ผู้ปกครองบ้านเมือง

                          (3) วรรณะแพศย์ ได้แก่พวกพ่อค้า ช่างฝีมือ

                         (4) วรรณะศูทร ได้แก่พวกคนใช้

                         ชาวอินเดียจะยึดถือเรื่องวรรณะกันมาก ถ้าใครแต่งงานกันต่างวรรณะ ลูกออกมาจะเป็น
             พวกจัณฑาล ซึ่งเป็นคนชั้นต่ําสุดที่สังคมรังเกียจ ส่วนวรรณะพราหมณ์ที่ถือว่าเป็นวรรณะสูงสุดเพราะ
             เขา ถือว่าพราหมณ์เกิดมาจากพรหม หลักปฏิบัติของศาสนาฮินดูนั้นก็มีหลักศีลธรรมอยู่มากมาย แต่
             เน้นไปที่ การบูชาเทพเจ้าที่ตนนับถือ และยังมีความอดทนที่จะรับความทุกข์ยากโดยไม่คิดจะปรับปรุง
             แก้ไข เพราะถือ ว่านี่เป็นกรรมของตนหรือเป็นพรหมลิขิตไม่สามารถหลีกหนีได้ ไม่มีใครจะมาช่วยเหลือ

             ได้ จึงท าให้เกิดความ นิ่งดูดายหรือใจด าไม่ค่อยจะมีใครช่วยเหลือใคร เพราะถือว่าเป็นกรรมของเขาเอง
             ที่ท าไว้ในชาติก่อน ส่วน คนที่ไปช่วยก็ช่วยเพราะอยากให้ตนมีสภาพชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ได้ช่วยเพราะความ
             สงสารอย่างแท้จริง
   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145