Page 151 - โครงการสื่ออิเล็กทรอนิกส์
P. 151

หน้าที่พลเมืองและศีลธรรม       148









                         (1) ความรู้ ความเข้าใจในสิ่งได้ยินได้ฟังมาจากการเล่าเรียน รับการถ่ายทอด ศิลปะ
             วิทยาการ อย่างมีประสิทธิภาพ


                         (2) การรับรู้ ประสบการณ์และเรียนรู้ สิ่งต่างๆ อย่างถูกต้องตามเป็นจริง ไม่บิดเบือน เรือ
             อคติด้วยความรัก ความขัง และเพราะความกลัว


                         (3) การคิดพินิจ พิจารณา วินิจฉัยอย่างมีวิจารณญาณด้วยการใช้ปัญญาที่บริสุทธิ์ อิสระไม่
             ถูกกิเลส เช่น ความอยากได้ผลประโยชน์ และความเกลียดชังเข้าครอบง า

                         (4) การรู้จักมอง รู้จักคิด มีหลักการคิด มีวิธีคิด ที่เข้าถึงความจริง และได้คุณประโยชน์

             รู้จักวิเคราะห์แยกแยะ ค้นหาเหตุปัจจัยของสิ่งที่เกิดขึ้น ด ารงตั้งอยู่ และเปลี่ยนแปลงสภาวะไป

                         (5) การรู้จักจัดการ ด าเนินการ ท ากิจให้ส าเร็จ ฉลาดในวิธีการที่จะน าไปสู่จุดหมาย


                         (6) มีความสามารถในการแสวงหา เลือกคัดจัดสรรประมวลความรู้ คิดได้ชัดเจน และ
             สามารถน าความรู้ที่มีอยู่มาเชื่อมโยง สร้างเป็นเครือข่ายความรู้และสร้างเป็นความรู้ ความคิดใหม่ เพื่อ

             ใช้ใน การแก้ปัญหาและสร้างสรรค์

                         (7) มีความรู้แจ้ง เข้าถึงความจริงของโลกและชีวิตขจัดความทุกข์ในจิตใจของตนเองได้
             หลุดพ้นจากความยึดติดในสิ่งทั้งหลาย จิตไม่ถูกบีบคั้น ครอบง ากระทบกระทั่ง ด้วยความผันผวน

             ปรวนแปร ของสิ่งต่างๆ หลุดพ้นเป็นอิสระอยู่เหนือกระแสโลก

             10. ไตรลักษณ์ สิ่งทั้งหลายทั้งปวงประกอบอยู่ด้วยลักษณะอันเรียกว่า ไตรลักษณ์ หรือ ลักษณะ 3

             ประการ คือ

                         (1) อนิจจัง แปลว่า ไม่เที่ยง มีความหมายว่า สิ่งทั้งหลายมีลักษณะเปลี่ยนแปลงอยู่ เสมอไป

             ไม่มีความคงที่ตายตัว

                         (2) ทุกขัง แปลว่า เป็นทุกข์ มีความหมายว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงมีลักษณะที่เป็นทุกข์ มองดู
             แล้วน่าสังเวชใจ ท าให้เกิดความทุกข์ใจแก่ผู้ที่ไม่มีความเห็นอย่างแจ่มแจ้งในสิ่งนั้น ๆ


                         (3) อนัตตา แปลว่า ไม่ใช่ตัวตน มีความหมายว่า ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีความหมายแห่ง ความ
             เป็นตัวเป็นตน ไม่มีลักษณะอันใดที่จะท าให้เรายึดถือได้ว่ามันเป็นตัวเราของเรา ถ้าเห็นอย่างแจ่มแจ้ง

             ชัดเจนถูกต้องแล้ว ความรู้สึกที่ว่า ไม่มีตน จะเกิดขึ้นมาเองในสิ่งทั้งปวง แต่ที่เราไปหลงเห็นว่าเป็นตัว
             เป็นตน นั้น ก็เพราะความไม่รู้อย่างถูกต้องนั้นเอง
   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156