Page 132 - ตามรอยพระศาสดา
P. 132
131
ส่วนพระเทวทัตเป็นไข้ครบเก้าเดือน ภายหลังต้องการเฝ้า
พระศาสดา บอกแก่พระสาวกของตนว่า เราต้องการจะเฝ้าพระศาสดา
พวกเธอจะน�าเราไปเฝ้า เมื่อสาวกนั้นกล่าวว่าในเวลาที่ท่านสามารถ ท่านได้
เที่ยวมีเวรกับพระองค์ พวกข้าพเจ้าจักไม่น�าท่านไปในส�านักของพระองค์
เลย
พระเทวทัตกล่าวว่า พวกเธออย่าได้ท�าให้เราฉิบหายเสียเลย เราได้
ท�าความอาฆาตในพระศาสดาแล้วก็จริง แต่พระศาสดามิได้มีความอาฆาต
ในเราเพียงเท่าปลายเส้นผม
จริงอยู่พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นมีพระราชหฤทัยเสมอในชนทุกคน
คือ นายขมังธนู พระเทวทัต องคุลิมาลโจร ช้างธนบาล และพระราหุล
เพราะฉะนั้น พระเทวทัตจึงวิงวอนบ่อย ๆ ว่า พวกเธอจงพาเราไปเฝ้า
พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้งนั้น เหล่าสาวกจึงได้น�าเธอออกไปด้วยเตียงน้อย
ภิกษุทั้งหลายได้ทราบว่า พระเทวทัตนั้นมาแล้วกราบทูลแด่พระศาสดาว่า
ได้ทราบว่าพระเทวทัตมาเฝ้าพระองค์ พระเจ้าข้า
แต่พระศาสดาตรัสตอบว่าพระเทวทัตนั้นจักไม่ได้เฝ้าเราด้วยอัตภาพ
นั้น นัยว่าภิกษุทั้งหลายจักไม่ได้เฝ้าพระพุทธเจ้าอีก นับตั้งแต่เวลาที่ทูลขอ
วัตถุห้าประการแล้ว ข้อนี้เป็นเรื่องธรรมดา ภิกษุเหล่านั้นกราบทูลว่า
พระเทวทัตมาถึงโน้นและที่นี้แล้ว พระเจ้าข้า
แต่พระองค์ตรัสว่า เทวทัตจงท�าสิ่งที่ตนปรารถนาเถิด เธอจักไม่ได้
เฝ้าเรา
“พระองค์ผู้เจริญ พระเทวทัตมาถึงที่ประมาณโยชน์หนึ่งแล้ว
กึ่งโยชน์แล้ว คาวุตหนึ่งแล้ว ใกล้สระโบกขรณีแล้ว พระเจ้าข้า”
ตามรอยพระศาสดา
