Page 55 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Πήμερα είχα επισκέπτες στο γραφείο μου. Ή μάλλον, νόμιζα ότι

είχα. Oι παραισθήσεις κατείχαν πάλι τον πλήρη έλεγχο του εαυτού

μου και άρχισα να μιλάω μόνη μου, με τους υπαλλήλους να με

κοιτάζουν περίεργα. Λόμιζα ότι είχε έρθει η Κελίσσα και ότι

συζητούσαμε αλλά εγώ φώναζα και πετούσα πράγματα. Όστερα είχε

έρθει ένα ασθενοφόρο και με πήρε. Νι γιατροί είπαν ότι δεν είχα

τίποτα. Ίσως χρειαζόμουν διακοπές.

΋σο ο δικαστής διάβαζε τη συνέχεια, μου ερχόντουσαν στο

μυαλό τόσο υπέροχα πράγματα από το ταξίδι. Γίχα αποφασίσει να

πάω στη Λεμπράσκα με τρένο. Γίχα πάει σε διάφορα μέρη μόνη

μου, γνώρισα καινούργια άτομα και περάσαμε αξέχαστες στιγμές.

Κετά όταν γύρισα πίσω στην ΐόρεια Θαρολίνα όλα ήταν και πάλι

φυσιολογικά. Θαμία παραίσθηση. «ΐόρεια Θαρολίνα 2015, Πάββατο»

, είπε ο δικαστής κοιτάζοντάς με ανασηκώνοντας τα φρύδια του.

Κόλις άκουσα αυτά τα λόγια, ένας κόμπος στο στομάχι με είχε

κυριεύσει. Θρύος ιδρώτας έλουζε το μέτωπό μου και η καρδιά μου

χτυπούσε δυνατά. Θαι τότε ήταν που θυμήθηκα το ατύχημα. Ήταν τα

γενέθλια του Ρζέικ και είχαμε μαζευτεί όλοι στο σπίτι. Ξερνούσαμε

53