Page 59 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Ε φλύαρη σιωπή του φεγγαριού

΢πάρχουν στιγμές που θες να φύγεις μακριά, πολύ μακριά αλλά

τα πόδια σου σε κρατάνε ακόμα στη γη. Γκείνη τη στιγμή κοίταξε το

φεγγάρι. Κπορεί να με συναντήσεις. Ζα είμαι μπλε, μην με

μπερδέψεις με τους άλλους. Ζα κρατώ στα χέρια μου ένα

τηλεσκόπιο και ένα μεγεθυντικό φακό. Ζα με δεις να παρατηρώ τη

γη σου από ψηλά, από μία άλλη γωνία.

- Ξάλι τάχα μιλάς με τους ανθρώπους, Ζόριντορ;

- ΋χι όχι.. Λαι ! Βηλαδή ναι! Αουεντίνο. Γεε, Ώννίτο ήθελα να πω.

Ώπορώ γιατί κάθε φορά με αποκαλείς έτσι. Ρέλος πάντων! Ξάλι τη

γη παρατηρείς;

- Ρη γη και τη σελήνη. Ρα αστέρια που σαν χρυσή βροχή στολίζουν

τον ουρανό. Ρον ζηλεύω αυτόν τον ουρανό. Ξολύ τον ζηλεύω. Βιψώ

για ουρανό.

- Γγώ προς το παρόν διψώ για ένα ποτό στου Κπέρνυς. Ρα λέμε,

Ζόριντορ.

Ώς ξαναπάω στο τηλεσκόπιό μου. Κπορεί να ανακαλύψω κάτι νέο,

κάτι διαφορετικό αυτήν την φορά. ΋λοι τους λένε ότι θέλουν να είναι

57