Page 61 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

κάποια μικρά προβλήματα με τους ιθαγενείς και ιδιαίτερα με τους

πελώριους Κπίμπο.

Ζυμάμαι τη στιγμή που είχα γνωρίσει την Σελίτσια. Κου είχε

πει πως και αυτή έχει παρατηρήσει τους ανθρώπους. Ζυμάμαι μου

είχε πει ότι κατάλαβε πως κάνουν πράγματα για να χαρούν και όχι

για να δείξουν την χαρά τους. Ώς πάω τώρα να κάνω τα ψώνια.

Ξρέπει να γυρίσω γρήγορα σπίτι με τόσα αδέλφια μόνα.

Θαι να, γύρισα στο σπίτι.

΋λοι οι μετρονόμοι στον αέρα. Ξάνε οι χτύποι της καρδιάς

μου. ΋λα τα μουσικά μου όργανα, όλες οι σκέψεις μου μοιράστηκαν

στα αστέρια του ουρανού. Ρα φλάουτα έπαιζαν σε τέτοιο ρυθμό που

απελευθέρωσαν την βροχή των δακρύων μου και το όνομα Αουεντίνο

που σημαίνει φίλος. Κάλλον χρειαζόμουνα έναν. ΋λοι οι στίχοι μου

ήταν πια εκτιθέμενοι στα όποια μάτια και όλος μου ο εαυτός

σκορπισμένος. Βάκρυα ταραχής και χαμόγελο, μια τρέλα, ένα χάος

μα γελαστά τα μάτια μου. Κετά ξεκίνησα και εγώ να πέφτω σε

κομμάτια, μια μπλε στάχτη που ακολούθησε τα χρώματα του αέρα

και τώρα να ’μαι στη γωνιά του φεγγαριού.

Γλένη Ιεωνίδα

59