Page 68 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Ξαράθυρο στο παράδοξο

1

- Λα προσέχεις.

Ρο τρυφερό της χαμόγελο έκανε τις σχισμές της επιδερμίδας της

να μοιάζουν με ρυάκια και παραποτάμους που κουβαλούν μύριες

αναμνήσεις στα νερά τους. Γίχε μεγαλώσει πλέον, τα σημάδια του

χρόνου διαγράφονταν στο πρόσωπό της, στον λαιμό της, στα χέρια

που τις νύχτες αδιάκοπα εργάζονταν πάνω στη γραφομηχανή.

-Θι εσύ το ίδιο, Γλένη.

Ρο χαρακτηριστικό τρίξιμο ήχησε και η πόρτα έκλεισε με μιας.

Αια καλή μου τύχη, ο σταθμός απέχει λιγότερο από ένα

χιλιόμετρο από το σπίτι. Οίχνοντας μια τελευταία ματιά στα σφαλιστά

παράθυρα του διαμερίσματος, ήρθαν στη μνήμη μου σκηνές από την

παιδική μου ηλικία, τότε που πρώτα γνώρισα την Γλένη και έκανα τη

νύχτα μέρα χαζεύοντας την να γράφει, κι ας είχα σχολείο το επόμενο

πρωί. Γκείνη έκανε σαν να μη με ’βλεπε, και μου χαμογελούσε πότε

πότε πίσω από την αγαπημένη της Jefferson 381. Ρικ, τακ, τακ, η

ιστορία συνεχίστηκε.

Γπαναφέρω τον εαυτό μου στο παρόν, δεν είναι ώρα να

66