Page 70 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Θρατάει στα χέρια του κόκκινα τριαντάφυλλα. Ρο άγχος που

φανερώνει η κακιά συνήθεια στα χείλη του επισκιάζει η λάμψη των

ματιών του.

2

Ε αλήθεια είναι πως δεν συνηθίζω να πιάνω κουβεντούλα με

αγνώστους, ούτε και με γνωστούς καμιά φορά. Ε παρουσία του όμως

έμοιαζε τόσο φωτεινή, τόσο ιδιαίτερη και ταυτόχρονα τόσο άνετη.

Ένιωθα σχεδόν σαν να ’ταν φίλος. Γίχε περάσει λίγη ώρα αφότου

επιβιβαστήκαμε και είχε καθίσει δίπλα μου. Θαι καθώς έστυβα το

μυαλό μου μήπως στάξει μια ιδέα ή καμιά σταγόνα θάρρος, οι

γροθιές του χαλάρωσαν και τα λουλούδια έπεσαν στο πάτωμα του

τρένου, αγγίζοντας ελάχιστα το παπούτσι μου.

-Νρίστε.

Γπαίνεσα τον εαυτό μου για την γρήγορη κίνηση και χαμογέλασα.

- Πε ευχαριστώ, αποκρίθηκε με έναν τόνο ευγενικής αδιαφορίας στην

φωνή του.

- Γίναι ... πολύ όμορφα.

- Κακάρι να αρέσουν και σ’ εκείνη.

- Πε ποια δεν θα άρεσαν;

68