Page 69 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

αναπολώ αναμνήσεις. Κε γοργό βήμα ξεκινώ για τον σταθμό του

τρένου. Γλάχιστες φορές έχω περάσει από αυτά τα στενάκια.

Φστόσο, δεν μπορώ να πω ότι διαφέρουν ιδιαίτερα από την

υπόλοιπη περιοχή. Ρόσο γεμάτα και τόσο άδεια. Πτα κενά του

πεζοδρομίου μπορείς να διακρίνεις τη φύση να αναδεύεται στην

προσπάθεια της να ξεβγάλει λίγο χορταράκι, το μόνο πράσινο που

σπάει το γκρίζο της πόλης. Κα κάποιος γκρίζος άνθρωπος, με

αδιάφορο βλέμμα, θα βρεθεί σύντομα να επισκευάσει τις γκρίζες

πλάκες του πεζοδρομίου. ΋σο πιο μακριά τόσο το καλύτερο,

σκέφτηκα, μια αμυδρή προσπάθεια να αγνοήσω πως όπου κι αν πάω,

θα κουβαλώ στις πλάτες μου τις ίδιες αδυναμίες. Τωρίς την Γλένη,

που δεν είναι κοντά μου, παρά μόνο τις λίγες φορές που εκείνη

επιλέγει να μ’ επισκεφτεί.

ΐυθισμένος στις σκέψεις μου έφτασα στο σταθμό πιο γρήγορα

απ’ όσο νόμιζα. Ν ήλιος πλάι με την ψευδαίσθηση της αιώνιας

αγαπημένης του, ετοιμάζεται να καψαλίσει με τις ακτίνες του τα

πρόσωπα των ζευγαριών και των συγγενών που αποχαιρετούν ο ένας

τον άλλον. Ένας ψηλός, λεπτόκορμος άντρας με πράσινο καρώ

πουκάμισο και ένα μεγάλο σακίδιο περιμένει στην προεξοχή.

67