Page 75 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Ε σπίθα του χωριού

Ττυπούσε πάλι το ξυπνητήρι. Ήρθε η ώρα να πάω στη δουλειά

μου. Μύπνησα, ετοιμάστηκα και φίλησα στο μέτωπο τον γιο μου που

κοιμόταν. Ξροτού φύγω, θύμισα στην γειτόνισσα να μην ξεχάσει να

τον ταΎσει. Πτεκόμουν στη δουλειά και σκεφτόμουν τη στιγμή που θα

πάω σπίτι να τον αγκαλιάσω και να παίξουμε μαζί. Κια ώρα έμενε

ώσπου να τον σφίξω στην αγκαλιά μου.

Ώφού τελείωσε επιτέλους η δουλειά, περπατούσα προς το σπίτι

όταν είδα από μακριά μια πυρκαγιά. Μεκίνησα να τρέχω, πήγα και

είδα το σπίτι μου να καίγεται. Οώτησα τους γείτονες, που ήταν απ’

έξω, πού ήταν ο γιος μου. Βεν μου απάντησαν. Μανακοίταξα και τους

φώναξα «Ξού είναι ο γιος μου;». «Βεν μπορέσαμε να κάνουμε

τίποτα για να τον σώσουμε. Θαλέσαμε την πυροσβεστική και

περιμένουμε να έρθει». Έτρεξα, μπήκα μες στης φλόγες.

Ρρόμαξα, δεν μπορούσα να ανασάνω πολύ καλά. Ξίστευα πως

ήρθε η στιγμή να πεθάνω. Ώφού δεν ζει ο γιος μου, εγώ τότε γιατί να

συνεχίσω να ζω; Ρα παράτησα ώσπου άκουσα ένα κλάμα. «Δει»,

σκέφτηκα. Πηκώθηκα, τον βρήκα, τον πήρα αγκαλιά και την στιγμή

73