Page 76 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

που πήγα να βγω από την πόρτα με χτύπησε μια δυνατή φλόγα στα

μάτια. Έκανα δυο βήματα, έπεσα στο πάτωμα και ξύπνησα στο

νοσοκομείο.

«Ν γιος μου είναι καλά», ρώτησα ανήσυχη την νοσοκόμα. «Ν γιος

σας σώθηκε κυρία μου. Κπορείτε να ηρεμίσετε», μου απάντησε.

Κετά από μερικές μέρες γυρίσαμε και βρήκαμε ένα καινούριο

σπίτι να μείνουμε. ΋ταν ο γιος μου μεγάλωσε, πήγα μια φορά να τον

συναντήσω στο σχολείο αλλά τα παιδιά τον κορόιδευαν επειδή η

μητέρα του ήταν γκαβή από το ένα μάτι. Θαθώς περπατούσαμε στο

δρόμο, είχε σκύψει το κεφάλι και δεν μου μιλούσε. «Κάμα, γιατί

τυφλώθηκες από το ένα μάτι;». Έκανα πως δεν τον άκουσα και

συνέχισα να περπατάω. Γκείνος άρχισε να περπατάει πιο γρήγορα.

΋ταν φτάσαμε στο σπίτι άρχισε να με βρίζει. «Θαλύτερα να πεθάνεις

πάρα να με ντροπιάζεις!». Ε κάρδια μου σπάραξε, το παιδί μου

θύμωσε τόσο πολύ μαζί μου που δεν ήθελε να ζούμε πια μαζί.

Έφυγε από το σπίτι χωρίς να με φιλήσει και με άφησε να κλαίω.

Κια μέρα, όταν ο γιος μου είχε πια παντρευτεί και είχε

οικογένεια, πήρα το τρένο και πήγα να τον βρω. Ττύπησα την πόρτα

74