Page 63 - เจ้าชายน้อยLittlePrince

: : เกี่ยวกับผูเขียน : :

แซงเตกซูเปรี เกิดที่เมืองลียอง เมื่อวันที่ ๒๙ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๔๓ เปนคนที่มีนิสัยชอบ
เลนมาแตเยาววัย อายุมากเขาก็ยังชอบเลนอยู เขามักหวนระลึกถึงเวลาอันสนุกสนานในวัยเด็ก ๆ
เสมอ โดยเฉพาะมารดาผูออนหวานซึ่งไดเลี้ยงดูอบรมเขามาโดยตลอด เพราะบิดาถึงแกกรรมเมื่อ
เขาอายุไดเพียง ๔ ขวบ หลังจากนั้นเขาไดเขาเรียนในโรงเรียนประจําแหงหนึ่ง ในระยะแรกเขาไมสู
ชอบใจนัก ดังที่เคยเขียนในหนังสือเลมหนึ่งวา

เขาแกลงทําเปนไมสบายเพื่อไมตองเขาชั้นเรียนเมื่อไดยินเสียงระฆังตีเวลาเขาเรียน สวน
เวลาพักออกมาเลนและเวลารับประทานอาหาร เสียงระฆังนั้นฟงดูมีชีสวิตชีวาและมีความหมาย
สําหรับเด็กนักเรียนคนอื่น ๆ ตั้งแตนั้นมาเขาก็เลิกทําเปนไมสบายอีก เพราะเขารูสึกเหมือนตนเอง
ถูกลงโทษ ถูกทอดทิ้งไมมีใครเหลียวแล ตองกินยาขม นอนอยูบนเตียงชุมดวยเหงื่อ วันเวลาผาน
ไปอยางเชื่องชาเหมือนไมมีโมงยาม

เมื่อสอบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายไดแลว เขาตั้งใจเรียนตอเตรียมทหารเรือที่โรงเรียนแซงต
หลุยสในกรุงปารีส แตสอบเขาไมไดเพราะไมยอมทําเรียงความเรื่อง “ความรูสึกของทหารที่กลับ
จากสงคราม” เขาบอกวาเขาไมสามารถบรรยายความรูสึกซึ่งเขาไมเคยประสบนั้นได เขาจึงไปรับ
ราชการทหารเปนนักบินอยูที่เมืองสตารบูรคและฝกหัดบินจนไดรับใบอนุญาตเปนนักบินอาชีพ เริ่ม
ทํางานที่เมืองตูลูส เปนนักบินประจําเสนทางสาย ตูลูส-คาซาบลังกา แลวตอมาถูกสงไปเปนหัวหนา
หนวยประจําสถานีที่กางจูบีในแอฟริกา

ณ ที่นี้เอง แซงเตกซูเปรี ไดตระหนักวา อาณาจักรของมนุษยเรานี้อยูในใจของเราแตละคน
นั่นเอง ทั้งนี้เนื่องจากเขามีชีวิตอยูในวงสังคมที่จํากัด มีเพียงเพื่อนนักบินดวยกันไมกี่คน ซึ่งนาน ๆ
จะบินผานมาและมีผูบังคับการปอมที่มาเยี่ยมเยียนเปนครั้งคราว นอกจากนั้นก็มีแตทะเลทรายสุดลูก
หูลูกตา งานของเขามีหนาที่สงวิทยุติดตอกับศูนยหนวยงาน คอยใหอาณัติสัญญาณนักบิน จัดถุง
พัสดุไปรษณีย และหนาที่ที่สําคัญที่สุดคือคอยชวยเหลือออกคนหานักบินที่ประสบอุบัติเหตุซึ่งมี
เปนประจําทุกเดือน เพราะสมัยนั้นเปนสมัยเริ่มบุกเบิกทางดานการบิน ซึ่งทั้งนี้เขาตองเปนทั้งชาง
ซอมเครื่องบินและแพทยไปในขณะเดียวกันดวย จากประสบการณเหลานี้ เขาไดนํามาเขียนเปนนว
นิยายเรื่องแรกของเขา คือ เรื่อง Courrier Sud พิมพในป พ.ศ.๒๔๗๐

หลังจากการไปฝกฝนเพิ่มเติม เขาไดรับแตงตั้งใหเปนผูจัดการบริษัทขนสงทางอากาศ
บริษัทหนึ่งที่กรุงบัวโนสไอเรสในอเมริกาใต ในป พ.ศ.๒๔๗๓ เขาไดรับอิสริยาภรณ เลซียอง ตอน
เนอร ในฐานะนักบินพลเรือนที่ปฏิบัติไดผลดีที่กางจูบี

ตอมาเมื่อมีการเปดสายการบินเพิ่มถึงอเมริกาใต ทําใหนักบินจําตองเสี่ยงชีวิตปฏิบัติการใน
ตอนกลางคืนดวย เพื่อแขงขันกับการขนสงทางเรือ เละเพื่อผลประโยชนตอสวนรวม นวนิยายเรื่อง
ใหมของเขาจึงไดชื่อวา “บินกลางคืน” (Vol de Nuit) เรื่องนี้ไดรับรางวัล Grix Femina ประจําป
พ.ศ.๒๔๗๔

ตอมาเขาไดแตงงานกับแมหมายชาวอเมริกาใตชื่อ Consuelo Suncin แลวกลับมาเปน
นักบินขับเครื่องบินสะเทินน้ําสะเทินบกระหวางเมือง มารแซย และอัลเช และประสบอุบัติเหตุครั้ง
หนึ่งเนื่องจากปกเครื่องบินหัก เขาจึงหันไปสนใจการถายทําภาพยนตรโฆษณาใหแกบริษัท Air
France ตอมาไปเปนผูสื่อขาวหนังสือพิมพ Paris Soir ประจํากรุงมอสโก แลวยายไปเปนผูสื่อขาว
สงครามกลางเมืองสเปนที่กรุงมาดริด