Page 344 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 344

๑๓๗                                              ธรรมะบรรยาย

                                                                   ท่านเจ้าคุณ พระราชปัญญาวชิโรดม

                 ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๖๔



                     วันนี้มีผู้เข้าร่วมสวดมนต์กับคณะสงฆ์วัดเทพเจติยาจารย์ เพิ่มขึ้นตั้ง ๒๐๐ คน แหม ปลื้มใจ

               จริง รู้ไหมกี่คน ๒,๐๐๕ ท่าน สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ๒,๐๐๕ ท่าน แหม เป็นความปลื้มใจ ดีใจ

               เบิกบานใจแล้วก็ซาบซึ้งใจอย่างมาก ท่านทั้งหลายรู้ไหม การที่เราสวดมนต์นี่ มันเป็นสมาธิภาวนา

                                       ิ่
               สมาธิภาวนา แปลว่าเอาสงที่ดี ๆ เข้าสู่จิตของเรา โดยที่จิตของเราได้จดจ่ออยู่กับบทสวดมนต์ สวด
               แล้วสวดอีก สวดแล้วสวดอีก สวดแล้วสวดอีก มันก็จะเป็นจิตจดจ่อตั้งมั่นอยู่ในบทสวด จึงได้ชื่อว่า

               “สมาธิภาวนา”  สวดไป  ๆ  ในที่สุดบทสวดต่าง ๆ ก็จะเคลื่อนเข้าไปอยู่ในจิตของเราทีละเล็กทีละ

               น้อย ซึมซับเข้าไปอยู่ในจิตของเรา อันนี้เจ้าประคุณ สมเด็จพระญาณ วชิโรดมท่านว่าอย่างนั้น เมื่อ

               สวดมากเข้า  ๆ  เราก็ไม่ต้องเปิดหนังสือ  บางท่านสวดได้โดยไม่ต้องใช้หนังสือ  ถ้าบทสวดมนต์บน

               ดอย  หลายท่านคงสวดได้  เพราะว่าหลายท่านก็คงเคยมาเดินธุดงค์กับพระอาจารย์หลวงพ่อ  เมื่อ

               ท่านสวดได้นั่นแหละ บทสวดต่าง ๆ ได้ซึมซับเข้าไปในจิตของท่านแล้ว ก็จะทำให้จิตของท่านนั้นรู้

               ตื่น เบิกบาน

                                                                                                        ั
                     ตอนที่พระอาจารย์เป็นสามเณร  มาอยู่ที่วัดเทพเจติยาจารย์แห่งนี้  ที่นี่เขาเรียกว่าวิทยาลย
               สงฆ์กำแพงแสน สาขาน้ำตกแม่กลาง พระอาจารย์ได้พบกับหลวงพ่อเป็นครั้งแรก อยู่ที่นี่ตอนเช้า ๆ

                           ์
                                                                                   ้
               พระอาจารยรู้ว่าพระอาจารย์หลวงพ่อมา  ก็จะเข้าไปถวายยาสีฟัน  น้ำลางหน้า  ตอนนั้นมันไม่มี
               น้ำประปา ก็ตักน้ำไปให้ท่าน แล้วก็ขัน ท่านเห็น “อ้าว เณรมาจากไหนนี่” “ผมอยู่ที่นี่ครับ” “เณร

               ตักน้ำมาให้หลวงพ่อ” “ครับผม” “โอ้ เณรนี่ฉลาดจัง” “ครับผม ผมเคยเป็นเณรมาครบ อยู่ที่วัดป่า
                                                                                              ั
               มาก็ไปอยู่กับหลวงปู่ขาวมา” “เออ หลวงปู่ขาวนี่ก็เป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่นนะ” ท่านว่าอย่างนี้ ดีแล้ว

                                                                                       ั
               ๆ ตอนนั้น พ.ศ. ๒๕๒๑ ท่านมาแล้วก็มาอยู่กับพระกับเณรอยู่ที่นี่ ท่านก็มาทำวตรสวดมนต์เย็นด้วย
                                                             ั้
               ตอนเย็น ๆ มาอยู่ประมาณ ๓ วัน บางครั้งก็มาครงเดียวมาเช้าเย็นกลับ ท่านก็บอกว่า “สามเณรให้
               ตั้งใจเรียนหนังสือนะ ให้ตั้งใจ” “ครับผม” หลวงพ่อก็บอกว่า “นี่ เณรเรียนเก่ง ๆ นะ จะหาสิ่งดี ๆ

               มาฝาก”  โห  หลวงพ่อให้คำหวานแล้ว  ดีใจ  ๆ  หลวงพ่อจะเอาอะไรมาให้หนอ  ท่านอยู่ตอนนั้น

                                                                                            ้
               ประมาณ ๒ วัน ๒ คืน ท่านก็กลับไป มาครั้งหน้าท่านเอาผ้าสบงมาให้จริง ๆ ด้วย ผาสบงจีวร ตอน
               นั้นผ้าสบงจีวรของพระอาจารย์มันเก่ามาก เก่ามาก ๆ แต่ว่าสะอาดนะ ซักสะอาดอยู่ ท่านก็บอกว่า



                                                          ๓๔๔
   339   340   341   342   343   344   345   346   347   348   349