Page 7 - E - Book เพื่อคนไทย
P. 7
3 4
การแสดงพื้นเมืองภาคเหนือ ฟ้อนสาวไหม
ฟ้อนสาวไหม เป็นศิลปะการฟ้อนร�าประเภทหนึ่งของชาวล้านนาที่มี
พัฒนาการทางรูปแบบมาจากการ เลียนแบบอากัปกิริยาการสาวไหม ผู้ฟ้อนส่วน
ใหญ่มักเป็ นหญิงสาวลีลาในการฟ้ อนดูอ่อนช้อยและงดงามยิ่ง
ฟ้อนสาวไหมเป็นฟ้อนทางภาคเหนือ ทางวิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่ได้
ปรับปรุงสืบทอด มาจาก ครูพลอยศรี สรรพศรี ทั้งนี้ ครูพลอยศรีได้ถ่ายแบบรับท่า
มาจากหญิงชาวบ้านที่จังหวัดเชียงราย ชื่อ บัวเรียว รัตนมณีกรณ์ ซึ่งคุณบัวเรียว
ก็ได้เรียนการฟ้อนนี้มาจากบิดาของตนอีกทีหนึ่ง
เป็นศิลปะการร�า และการละเล่น หรือที่นิยมเรียกกันทั่วไปว่า
“ฟ้อน” การฟ้อนเป็นวัฒนธรรมของชาวล้านนา และกลุ่มชนเผ่าต่าง ๆ
เช่น ชาวไต ชาวลื้อ ชาวยอง ชาวเขิน เป็นต้น ลักษณะของการฟ้อน
แบ่งเป็น 2 แบบ คือ แบบดั้งเดิม และแบบที่ปรับปรุงขึ้นใหม่ แต่ยังคง
มีการรักษาเอกลักษณ์ทางการแสดงไว้คือ มีลีลาท่าร�าที่แช่มช้า อ่อนช้อย
มีการแต่งกายตามวัฒนธรรมท้องถิ่นที่สวยงามประกอบกับการบรรเลง ผู้แสดง ใช้ผู้หญิงแสดงจ�านวนเท่าไรก็ได้ ปัจจุบันก็มีผู้ชายเข้ามาแสดงด้วยก็มี
และขับร้องด้วยวงดนตรีพื้นบ้าน เช่น วงสะล้อ ซอ ซึง วงปูเจ่ วงกลอง การแต่งกาย แต่งกายแบบพื้นเมือง คือนุ่งผ้าถุง ใส่เสื้อแขนกระบอกห่มสไบทับ
แอว เป็นต้น โอกาสที่แสดงมักเล่นกันในงานประเพณีหรือต้นรับแขก เกล้าผมมวยประดับดอกไม้
บ้านแขกเมือง การแสดง เริ่มจากการแสดงท่าหักร้างถางพง เพาะปลูกฝ้ายและหม่อน ซึ่ง
เป็นการแสดงของช่างฟ้อนชาย เพิ่งเพิ่มเข้ามาภายหลัง ต่อจากนั้นก็เป็นท่วงท่าใน
การฟ้อนสาวไหมเริ่มจากท่าเลือกไหม ดึงไหมออกจากรัง ม้วนไหม สาวไหมออก
จากตัว ไหล่ ศีรษะ เท้า ม้วนไหมใต้ศอก พุ่งกระสวย กรอไหม พาดไหม ป๊อกไหม
จนกระทั่งชื่นชมกับผ้าที่ทอส�าเร็จแล้ว
