Page 10 - Drakofilitsa_Maria Chatzi

Από το σποράκι αυτό φύτρωσε μια
κοντή, αδυνατούλα
αγριοτριανταφυλλιά.
«Θα σε λέμε Φιλίτσα» είπε η μαμά
Κουμαριά. «Κουμαρούλα! Κουμαρένια!
Ελάτε να δείτε τη μικρή σας αδερφούλα πώς
προσπαθεί να κρατήσει ολόισιο το κορμάκι της!»
φώναξε η μαμά Κουμαριά.
Οι μικρές κουμαριές πλησίασαν. Δεν είχε
τίποτα ενδιαφέρον να δουν παρά μονάχα ένα
μικρό ασήμαντο αγριόχορτο. Και οι δυο τους
σήκωσαν αδιάφορα τους ώμους και ξαναγύρισαν
στα παιχνίδια τους.

Ο καιρός περνούσε. Η μαμά Κουμαριά με το πυκνό
της φύλλωμα προστάτευε τα τρία της παιδιά από
την κακοκαιρία κι από τις καυτές ακτίνες του
ήλιου, μέχρι να έρθει η ώρα να μεγαλώσουν. Κι
όταν είχε ξηρασία, μάζευε τις δικές της ρίζες ένα
κουβαράκι, για να μπορούν οι δυο μικρές
κουμαριές και η αγριοτριανταφυλλίτσα να
ρουφήξουν με τις ρίζες τους το λιγοστό νερό που
ήταν τόσο απαραίτητο για την καλή τους υγεία.
Όσο μεγάλωνε η Φιλίτσα, όλο και πιο
περίεργα την κοίταζαν η Κουμαρένια με την
Κουμαρούλα. Κι όλο κάτι μυστικά έλεγαν μεταξύ
τους. Εκείνες έπαιζαν με τα ζουζούνια, τα ζωάκια
και τα φυτά της γειτονιάς. Της έλεγαν πως αυτή
ήταν μικρή ακόμη για παρέες και την άφηναν
μόνη.
«Πάρτε και τη Φιλίτσα μαζί σας να της
γνωρίσετε τους φίλους σας» είπε μια μέρα η μαμά
Κουμαριά στις κουμαροκόρες της.