Page 36 - Drakofilitsa_Maria Chatzi

Φιλίτσας. Από κει έδιναν διαταγές. Νικημένες οι
κατσίκες το έβαλαν στα πόδια.
Η Φιλίτσα ήταν μαδημένη και πληγωμένη.
Γύρω τους υπήρχαν πεταμένα ένα σωρό
σπασμένα κλαδάκια της.
«Έσωσες την οικογένειά μας. Έχεις μεγάλη
καρδιά!» είπε με δάκρυα στα μάτια η ραδικομαμά.
«Δεν έχω δει πιο γενναία
αγριοτριανταφυλλιά. Σ’ ευχαριστούμε» της είπε
συγκινημένος ο ραδικομπαμπάς.
«Δρακοφιλίτσα, είσαι πολύ σπουδαία
φιλενάδα!» φώναξε με την ψυχή του ο Φωναχτός.
«Σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας» είπε η
Φιλίτσα στη Μελίνα και τη Μελίσα.
Η Κουμαρούλα και η Κουμαρένια άνοιξαν
διάπλατα τις αγκαλιές τους και την αγκάλιασαν
σφιχτά. Έτσι όπως μονάχα αυτοί που αγαπούν
αληθινά ξέρουν να αγκαλιάζουν. Ήταν η πρώτη
φορά που δεν σκέφτηκαν τα αγκάθια της ούτε τα
ένιωσαν, λες και είχαν γίνει βελούδινα. Οι δυο
κουμαροαδερφές φεγγοβολούσαν σαν τον Ήλιο,
όπως στο όνειρο που είχε δει η Φιλίτσα. Η μαμά
Κουμαριά τις κοίταζε ευτυχισμένη και περήφανη.
Ακόμα και τα σύννεφα συγκινήθηκαν.
Συμφιλιώθηκαν και με τον Βοριά από τη χαρά
τους. Έτσι, δεν χρειάστηκε να περιμένει η μαμά
Κουμαριά δυο μέρες, ώσπου να βρέξει. Τη μέρα
πότιζαν τον κάμπο, τη νύχτα πότιζαν την πλαγιά. Κι
έριχναν μπόλικη βροχή χωρίς τσιγκουνιές. Η μαμά
Κουμαριά έγινε καλά. Σήκωσε πάλι όρθιο τον
κορμό της. Ξανάπλωσε τα κλαδιά της να