Page 35 - Drakofilitsa_Maria Chatzi

πιο βαθιά μπορούσε τις ρίζες της στο χώμα να
κρατηθεί γερά. Ήταν έτοιμη να πολεμήσει.
Τέσσερις κατσίκες όρμησαν καταπάνω στις
αδερφές της με το στόμα τους ανοιχτό. Τι φοβερά
που ήταν τα δόντια τους! Χύμηξε και η Φιλίτσα
πάνω στις κατσίκες μ’ όλη της τη φόρα και μ’ όλα
της τ’ αγκάθια. Η μάχη ήταν δύσκολη. Οι κατσίκες
ήταν δυνατές. Δεν τη φοβούνταν.
Και τότε έγινε ένα θαύμα! Η Φιλίτσα άρχισε
να ψηλώνει και να ψηλώνει! Άρχισε και να βγάζει
πολλά καινούργια κλαδιά, μικρά και μεγάλα. Και
ήταν γεμάτα αγκάθια και φύλλα! Τα άπλωσε και
σκέπασε τη μαμά Κουμαριά και τις
κουμαροαδερφές της.
Στην αρχή οι κατσίκες κοίταζαν
σαστισμένες. Ύστερα αγρίεψαν πάλι. Ξανάρχισαν
να τη δαγκώνουν και να τη μαδούν με μανία. Η
Φιλίτσα δεν ένιωθε ούτε πόνο ούτε κούραση. Θα
πολεμούσε, μέχρι να έχανε και το τελευταίο της
κλαδάκι, και το τελευταίο αγκάθι.
Λίγο αργότερα οι κατσίκες είχαν σχεδόν
εξαντληθεί. Δεν είχαν ξαναδεί τέτοια θαρραλέα
αγριοτριανταφυλλιά.
«Όλοι για τη Δρακοφιλίτσα!» ακούστηκε ένα
δυνατό ζουζούνισμα.
Ένας στρατός
από μέλισσες χύμηξε
στις κατσίκες. Τις
τσιμπούσαν παντού. Η
Μελίνα και η Μελίσα
είχαν καθίσει σ’ ένα
από τα κλαδιά της