Page 30 - Drakofilitsa_Maria Chatzi

λοιπόν προσεχτικά τη Φιλίτσα και της έκανε το
χατίρι. Έπεισε τα παιδιά του, τα σύννεφα, να
αφήσουν τη βροχή τους να πέσει στην πλαγιά.
«Μονάχα που πρέπει να περιμένετε άλλες
δυο μέρες» είπε ο Ήλιος στη Φιλίτσα. «Αύριο και
μεθαύριο τα σύννεφα θα είναι στον κάμπο.
Δώσαμε οικογενειακώς τον λόγο μας να
ξεδιψάσουμε τις ροδακινιές και τ’ αμπέλια. Ύστερα
θα έρθει και η σειρά σας».
«Τόσον καιρό περιμέναμε, δυο ακόμα μέρες
δεν είναι τίποτα!» σκέφτηκε η Φιλίτσα. Ήταν
ευχαριστημένη. Καλύτερη συμφωνία δεν γινόταν.
Όταν έμαθαν τα νέα η Κουμαρένια και η
Κουμαρούλα, άρχισαν να χοροπηδούν με τα
κλαδιά τους πλεγμένα.
«Θα βρέξει! Θα βρέξει σε δυο μέρες!»
φώναζαν χαρούμενες.
«Θα γίνει καλά η μαμά κι όλα θα γίνουν όπως
και πρώτα» είπε στις αδερφές της η Φιλίτσα.
«Είδες που ανησυχούσες; Τώρα δεν έχουμε
να φοβόμαστε τίποτα!» είπε στην Κουμαρούλα η
Κουμαρένια.

Την άλλη μέρα το πρωί ο Φωναχτός τους ξύπνησε
όλους με τις φωνές του:
«Έρχεται καταστροφή! Χανόμαστε!
Κουμαρένια! Κουμαρούλα! Βοήθεια!».
Σε λίγο από παντού ακούγονταν τσιρίδες.
«Βοήθεια! Κρυφτείτε! Τρέξτε να σωθείτε!»
φώναζαν τα αγριολούλουδα, οι θάμνοι και τα
δέντρα.