Page 29 - Drakofilitsa_Maria Chatzi

«Μια μπόρα είναι, θα περάσει. Ό,τι κι αν
συμβεί, εγώ θα είμαι πάντα κοντά σας να σας
βοηθάω όταν με χρειάζεστε» είπε η Φιλίτσα.
Η Κουμαρούλα την κοίταξε. Τα μάτια της
έτρεχαν ασταμάτητα σαν λυπημένο ποτάμι.
«Εσύ θα μας παρατήσεις και θα πας στο
δάσος, στους συγγενείς σου» είπε και ρούφηξε τη
μύτη της.
«Μην το ξαναπείς αυτό! Είστε η οικογένειά
μου» είπε η Φιλίτσα και της σκούπισε τα μάγουλα
με το πιο μεγάλο και το πιο μαλακό της φύλλο.
«Aύριο θα σηκωθώ πριν χαράξει και θα
περιμένω να ξυπνήσει ο Ήλιος. Ο Βοριάς δεν
ξεθυμώνει και τα σύννεφα δεν ξεπεισμώνουν. Θα
παρακαλέσω τον Ήλιο να μας βοηθήσει. Ίσως
αυτόν να τον ακούσουν τα σύννεφα. Στο κάτω
κάτω, παιδιά του είναι! Πάντα υπάρχει ένας τρόπος
να συνεννοηθεί ένας γονιός με τα παιδιά του».
«Στ’ αλήθεια θα το κάνεις αυτό για μας;»
ρώτησε η Κουμαρένια.
«Και βέβαια θα το κάνω!» είπε η Φιλίτσα.
Τα δάκρυα της Κουμαρούλας στέγνωσαν.
«Νύσταξα τώρα» είπε και χασμουρήθηκε.
«Καληνύχτα, Φιλίτσα. Καληνύχτα, Κουμαρένια.»
«Καληνύχτα, Κουμαρούλα» είπαν και οι δυο
μαζί.
Η Φιλίτσα κράτησε την υπόσχεσή της.
Σηκώθηκε πριν χαράξει και περίμενε. Τα
ξημερώματα ο Ήλιος βγήκε για τις πρωινές του
δουλειές. Ο Ήλιος αγαπάει όλα τα παιδιά της γης
μας, των ανθρώπων και των ζώων, των πουλιών και
των ψαριών, των φυτών και των δέντρων. Άκουσε