Page 101 - นครรังสิตของเรา
P. 101

(สร้อยหญิง)  เอ๋ยยอดเจ้าเอ๋ยยายโน ยายโนเนเอย                           หญิง        ทั้งวงศ์วานวาเครือหรือว่าเนื้อหน่อ (ซ�้า)                                การออกเรี่ยไรใช้เรือเป็นพาหนะ  หญิงชายในหมู่บ้านจะแต่งตัวลงเรือพายในตอนเย็น                  เผลอ แล ร�าพึง
                               โนเนละโนเน โนช้า ช้าพ่อโนเนเอย                                          พงศ์เผ่าเหล่ากออยู่เอ๋ยก้อที่ใด (สร้อย)                                  จนพลบค�่า เมื่อไปถึงบ้านหลังใดก็จอดเรือที่บันได แล้วร้องเพลงเชิญชวนให้เจ้าของ                คลองหลวงให้ห่างคิดถึง

                    ชาย        โนเนเจ้าช่างนาถเอย รักหญิงจะขอพิงพาด                        ชาย         พี่บอกตัวเจ้านะแม่สาวหน้ามล (ซ�้า)                                       บ้านออกมาท�าบุญ  ลักษณะการร้องร�าพาข้าวสารเป็นการด้นกลอนสด ส่วนผู้ร้องที่มี                  งามสุดจะซึ่งใจพี่
                               พาดไว้ก็ที่ต้นมะเฟือง พี่จะท�าบุญไปด้วยสิ่งใดหนอ                        พี่อยู่ต�าบล บลเอ๋ยคลองควาย (สร้อย)                                      ความสามารถอาจร้องเป็นเรื่องราวได้ ส่วนใหญ่นิยมร้องเชิญชวนท�าบุญ เมื่อเจ้าของ                 ถึงสามโคก โอ้อก วิตกไม่สมฤดี
                               จึงจะได้ร่วมหอกับแม่ใส่เสื้อเหลือง (สร้อยชาย)               ชาย         อ�าเภอสามโคกนะแม่โฉมศรี (ซ�้า)                                           บ้านท�าบุญแล้วก็จะร้องอวยพร (สุมานิการ์  จันทร์บรรเจิด, 2552 : 31) (ภาพที่ 49)               สองข้างมือพี่ที่มีจะสนองประคองเทวี

                    หญิง       โนเนเจ้าช่างนาถเอย รักหญิงจะมาขอพิงพาด                                  จังหวัดปทุมธานี นีเอ๋ยก็ยังไง (สร้อย)                                           4.1.3 วรรณกรรม  มีวรรณกรรมที่ส�าคัญและตกทอดมาตั้งแต่อดีตทั้งที่เป็น                   ถึงสามโคกพี่หนักใจ
                               พาดไว้ก็ที่ต้นมะเฟือง พี่จะท�าบุญไปให้เสียจนตาย             พร้อม       เรามาจัดการในงานวันนี้ (ซ�้า) อนุรักษ์ประเพณีแบบอย่างของไทย (สร้อย)      อักษรภาษามอญ ภาษาไทย พบหลักฐานตั้งแต่ ใบลาน  สมุดข่อย  มีทั้งเรื่องราวเกี่ยว

                               ก็คงไม่ได้หรอกแม่ใส่เสื้อเหลือง (สร้อยหญิง)                 พร้อม       มาช่วยสืบสานงานประเพณี (ซ�้า) ของเมืองไทยนี้ให้รุ่งเรืองต่อไป            กับประวัติศาสตร์  องค์ความรู้  ภูมิปัญญาต่างๆ ส่วนใหญ่เก็บรักษาเป็นเอกสารโบราณ      บทวรรณกรรมนิราศปทุมธานี  ได้น�ามาเป็นเนื้อเพลงขับร้องโดย สมชาติ
                    ชาย        โนเนเจ้าช่างนาถเอย รักหญิงจะขอพิงพาด                        (สร้อย)     เอ๋ยยอดเจ้าเอ๋ยยายโนยายโนเนเอย โนเนละโนเน โนเนื่องขอ                     อยู่ตามวัดต่างๆ ในจังหวัดปทุมธานี                                       ชนะโชติ  และสมชาติ  ชนาเทพ  และต่อมามีผู้น�ามาเป็นบทร้องส�าหรับการแสดงต่างๆ
                               พาดไว้ก็ที่ต้นหว้า พี่จะท�าบุญไปด้วยสิ่งใดหนอ                           ให้รุ่งเรืองนะแม่โนเนเอย                                                        ส�าหรับวรรณกรรมสมัยปัจจุบันที่ส�าคัญ เช่น นิราศเมืองปทุม  เป็นบทเพลง อีกมากมาย นอกจากนี้ยังมีบทเพลงอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับนครรังสิตอีกหลายเพลง เช่น

                               จึงจะได้ร่วมหอกับแม่ใส่เสื้อฟ้า (สร้อยชาย)                                                                                                       แต่งโดย ประยูร  เวชประสิทธิ์ กล่าวถึง ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองปทุมธานี  เพลงอบต.นครรังสิต เพลงนครรังสิต  และค�าขวัญต่างๆ
                    หญิง       โนเนเจ้าช่างนาถเอย รักหญิงจะมาขอพิงพาด                                                                                                                                 บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง เฟื่องประเพณี                           อมตะก๋วยเตี๋ยวเรือ    งามเหลือดอกบัวบาน

                               พาดไว้ก็ที่ต้นหว้า พี่จะท�าบุญไปให้เสียจนตาย                                                                                                                           โอ้ปทุมธานี เมืองนี้ สงบร่มเย็น                          ต�านานเรือพายท้องถิ่น        แดนดินถิ่นคนดี
                               ก็คงไม่ได้หรอกแม่ใส่เสื้อฟ้า (สร้อยหญิง)                                                                                                                               ตั้งอยู่ริมฝั่งเจ้าพระยา
                    ชา         โนเนเจ้าช่างนาถเอย รักหญิงจะมาขอพิงพาด                                                                                                                                 โน่นล�าลูกกา  ผ่านมายังเห็น                              4.1.4 สถาปัตยกรรม  หมายถึง  สิ่งก่อสร้างที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์

                               พาดไว้ก็ที่ต้นมะไฟ พี่จะท�าบุญไปด้วยสิ่งใดหนอ                                                                                                                          หนองเสือยามเย็น  หลบเร้นไม่สบตาเสือ               ทางความงาม สามารถตอบสนองความต้องการทั้งด้านจิตใจและประโยชน์ใช้สอยได้
                               ถ  ึงไม่ได้ร่วมหอขอให้อยู่ชิดใกล้ (สร้อย)                                                                                                                              ไปสบตาสาวดีกว่า                                   อย่างครบถ้วน  งานสถาปัตยกรรมที่ถูกสร้างขึ้นในจังหวัดปทุมธานี  และในเขตเทศบาล

                    หญิง       โนเนเจ้าช่างนาถเอย รักหญิงจะมาขอพิงพาด                                                                                                                                 ลาดหลุมแก้ว พี่ตกหลุมเจ้าเข้าแล้วแก้วตา           นครรังสิต  ที่แสดงคุณค่าดังกล่าวนั้น สามารถแบ่งได้ดังนี้
                               พาดไว้ก็ที่ต้นมะไฟ พี่จะท�าบุญไปด้วยสิ่งใดหนอ                                                                                                                          ฝืนจากมาทั้งศรัทธา                                       สถาปัตยกรรมในศาสนา  วัดส�าคัญที่มีประวัติความเป็นมาเก่าแก่ และพบ
                               ก  ็ไม่ได้ร่วมหอและไม่ได้ชิดใกล้ (สร้อย)                               ภาพที่ 49  การละเล่นล�าพาข้าวสาร การขอบริจาคเพื่อร่วมท�าบุญ                                     ผ่านธัญบุรีงามตา  สมบูรณ์ไร่นา  ใฝ่ถึง            หลักฐานส�าคัญทางสถาปัตยกรรม ปรากฏให้เห็นมีคุณค่าทางด้านต่างๆ อย่างครบถ้วน

                    ชาย        เรามาผูกรักกันไว้เสียบ้าง (ซ�้า) เราจะมาผูกชังกันไปท�าไม (สร้อย)                        ใช้เรือเป็นพาหนะ                                                               แม่เจ้าเอ๋ย เพียงได้เคยพบยังงงงัน                 ที่พบจังหวัดปทุมธานีมีด้วยกันหลายวัด เช่น วัดสิงห์ วัดบางหลวง วัดเจดีย์ทอง
                    หญิง       ครั้นมาถึงจะมาพึ่งมาพัก (ซ�้า) ฉันยังไม่รู้จัก จักเอ๋ยว่าใคร (สร้อย)     ล�าพาข้าวสาร  ล�าพาข้าวสาร เป็นการเล่นพื้นเมืองอย่างหนึ่งของจังหวัด                           สาวชาวรามัญ                                       วัดมะขาม วัดท้ายเกาะ  วัดต�าหนัก  เป็นต้น  วัดดังกล่าวตั้งอยู่ริมแม่น�้าเจ้าพระยา ได้

                    ชาย        ขอบอกตัวเจ้าแม่คนงามนะจ๊ะ                                   ปทุมธานี  ที่ตั้งบ้านเรือนอยู่ตามฝั่งริมแม่น�้าล�าคลอง  ล�าพา  แปลว่าเที่ยวร้องขอไป                        งามผิวพรรณร่างกลมกลืน                             รับการก่อสร้างมาตั้งแต่สมัยอยุธยา จนถึงรัตนโกสินทร์ สถาปัตยกรรม ที่ส�าคัญและมี
                               พี่อยู่โรงเรียนคลองสระจ�าให้ขึ้นใจ (สร้อย)                  นิยมเล่นกันในเทศกาลท�าบุญออกพรรษา หรือทอดกฐิน ผ้าป่า ชาวบ้านจะออกไป                                        งามปทุมกระเพื่อมบนทรวง                            เอกลักษณ์โดดเด่นที่ปรากฏภายในวัดดังกล่าวสามารถแบ่งได้ ดังนี้
                                                                                           เรี่ยไรข้าวสาร  เงิน หรือสิ่งของอื่นตามแต่ผู้มีจิตศรัทธาบริจาคเพื่อรวบรวมไว้ท�าบุญ                         เหมือนดั่งดอกบัวหลวง  กระเพื่อมในบึง
                98          นครรังสิตของเรา                                                                                                                                                                                                                                                               นครรังสิตของเรา     99
   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106