Page 22 - Digital Thailand pocket book TH
P. 22
- 19 -
2. การใช้ประโยชน์เทคโนโลยีดิจิทัล
ของประชาชนและภาคสังคม
เทคโนโลยีดิจิทัลสามารถช่วยยกระดับคุณภาพ
ชีวิตของประชาชนได้ในหลากหลายมิติ เช่น การสร้าง
โอกาสทางการเรียนรู้ การเพิ่มรายได้ การเข้าถึงบริการ
ของภาครัฐ แต่การมีการใช้เทคโนโลยีไอซีที (คอมพิวเตอร์
และอินเทอร์เน็ต) ของไทยยังคงต่ าอยู่ โดยในปี
8
พ.ศ. 2558 มีผู้ใช้คอมพิวเตอร์เพียงร้อยละ 34.9 และผู้ใช้อินเทอร์เน็ต ร้อยละ 39.3 นอกจากนี้ กลุ่มผู้ใช้ในเมือง
(เขตเทศบาล) มีการเข้าถึงที่ดีกว่ากลุ่มผู้อาศัยในเขตนอกเมือง (นอกเขตเทศบาล) และกลุ่มผู้ใช้อินเทอร์เน็ตส่วน
ใหญ่เป็นผู้ที่มีอายุ 15-34 ปี โดยที่ผ่านมากระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ได้มีการจัดตั้งศูนย์การ
เรียนรู้ไอซีทีชุมชนขึ้นอย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ปีงบประมาณ พ.ศ. 2550 จนถึงปัจจุบัน เป็นจ านวน 1,980 แห่ง
เพื่อให้เป็นศูนย์กลางในการเรียนรู้ ช่วยลดช่องว่าง เพิ่มโอกาส และช่องทางการเข้าถึงสารสนเทศให้แก่ประชาชน
อย่างไรก็ตาม ศูนย์ฯ เหล่านี้ยังไม่ครอบคลุมทั่วประเทศ และยังต้องมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการให้บริการเพื่อเพิ่ม
ประสิทธิภาพด้วย และมีศูนย์การเรียนรู้ไอซีทีในลักษณะเดียวกันที่ด าเนินการโดยหน่วยงานอื่นๆ จากทั้งภาครัฐ
และเอกชน
เทคโนโลยีดิจิทัลเป็นเครื่องมือส าคัญต่อการเรียนรู้และการศึกษา ปัจจุบันมีสถานศึกษากว่า 30,000 แห่ง
ที่ตั้งอยู่ทั่วประเทศไทย ยังประสบปัญหาด้านการเชื่อมต่อเครือข่ายอินเทอร์เน็ต และโรงเรียนอีกจ านวนมาก
ยังมีปัญหาเรื่องความเร็วในการเชื่อมต่อ การให้บริการไม่ทั่วถึง นอกจากนี้ จ านวนคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์
การเรียนการสอนยังมีไม่เพียงพอต่อผู้เรียน และล้าสมัย รวมทั้งครูผู้สอนขาดความช านาญในการประยุกต์ใช้
เทคโนโลยีเข้ากับการสอน ท าให้ไม่สามารถใช้เทคโนโลยีในการเรียนการสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
นอกจากนี้ประเทศไทย ยังมีเนื้อหาในรูปแบบสื่อดิจิทัลที่หลากหลาย เหมาะสม และสอดคล้องกับ
ความต้องการของคนในประเทศไม่เพียงพอ กล่าวคือยังคงมีปัญหาความเหลื่อมล้ าทางด้านเนื้อหา (content
divide) ซึ่งเป็นอีกมิติหนึ่งของความเหลื่อมล้ าดิจิทัล (digital divide) เนื้อหาที่ส าคัญที่ยังขาดไป อาทิ สื่อการ
9
เรียนรู้เพื่อน าไปใช้ประกอบอาชีพ (เช่น จากอาชีวศึกษา) และสื่อที่ตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนใน
ระดับท้องถิ่นทั้งในเชิงเศรษฐกิจ สังคม การศึกษา และวัฒนธรรม ที่ต่างกัน
ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจว่า ในขณะที่ประชาชนเริ่มมีการเข้าถึงเทคโนโลยีดิจิทัลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากอุปกรณ์พกพา เช่น โทรศัพท์เคลื่อนที่ และแท็บเล็ต แต่ประชาชนส่วนใหญ่ยังคงเน้นการ
ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อความสนุกสนาน บันเทิง โดยไม่ได้น าเทคโนโลยีไปก่อให้เกิดประโยชน์เท่าที่ควร และยัง
ต้องมีการพัฒนาทักษะดิจิทัลที่จ าเป็นส าหรับสังคมใหม่ ที่รวมถึงการคิด วิเคราะห์ แยกแยะ สื่อต่างๆ และการ
ใช้เทคโนโลยีอย่างมีความรับผิดชอบต่อสังคมด้วย
8 ส านักงานสถิติแห่งชาติ, ส ารวจการมีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2558.
9 OECD, ISOC, UNESCO. (2012). “The Relationship between Local Content, Internet Development and Access Prices.”
