Page 7 - กลุ่ม3ปรัชญา
P. 7

๔


               ตามรายงานกระทรวงธรรมการ พ.ศ.๒๔๕๐ว่าเป็นโรงเรียนมัธยมสตรีวิทยาซึ่งเป็นโรงเรียนสตรีแห่งเดียวที่รัฐบาล

               จัดตั้งขึ้นเปิดสอนถึงชั้นมัธยมเพื่อผลิตครูไปสอนตามโรงเรียนหญิงอื่น ๆ นอกจากสอนตามหลักสูตรแล้วนักเรียน

               ที่รับเข้าฝึกหัดในแผนกวิชาครูนี้ต้องสำเร็จชั้นประโยคมัธยมศึกษา แต่ในขณะนั้นผ่านสอบไล่ได้ชั้นประโยค

               มัธยมศึกษาได้ยากจึงรับนักเรียนที่มีความรู้เพียงชั้นสองของประโยคมัธยมไปพลาง ๆ ก่อนเมื่อถึงปลายปีต้องเข้า

               การสอบไล่ พ.ศ. ๒๔๕๐ มีนักเรียนแผน ฝึกหัดครู ๗ คน

                                     อีกหนึ่งแห่ง ที่จัดการฝึกหัดครูหญิง ก็คือ โรงเรียนกุลสตรีวังหลัง นักเรียนที่สอบไล่ได้รับ

               ประกาศนียบัตร ของโรงเรียนแล้ว สมัครเป็นครูฝึกหัดเป็นครูต่อไป โรงเรียนก็รับไว้ฝึกสอนจะมีเบี้ยเลี้ยงของ

               โรงเรียนให้ส่วนครูที่ได้  ฝึกหัดในโรงเรียนนี้ ได้ออกมารับราชการในกรมศึกษาธิการหลายคน (กำธร สถิรกุล.

               ๒๕๐๗: ๑๐๑-๑๐๗)



               พัฒนาการการก่อตั้งสถาบันการฝึกหัดครู



                           พ.ศ.๒๔๑๔ ตั้งโรงเรียนหลวงขึ้นในพระบรมมหาราชวังโดยมีพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจาริยางกูล)

               ในขณะที่เป็นหลวงสารประเสริฐเป็นอาจารย์ใหญ่และมีการจัดตั้งโรงเรียนประเภทอื่น ๆ เช่น โรงเรียนหลวงสำหรับ

               สอนภาษาอังกฤษในพระบรมมหาราชวัง (สันติ บุญภิรมย์.  ๒๕๕๗: ๔๑)


                          พ.ศ.๒๔๒๗  ทรงตั้งโรงเรียนหลวงสำหรับราษฎรขึ้นตามวัดในกรุงเทพฯ หลายแห่ง แห่งแรกคือ

               โรงเรียนวัดมหรรณพาราม (สันติ บุญภิรมย์.  ๒๕๕๗: ๔๑)


                       พ.ศ.๒๔๓๕ ตั้งโรงเรียนฝึกหัดครูแห่งแรก ที่บริเวณโรงเลี้ยงเด็กสะพานดำ พระนคร มีนายเอชกรีนรอด

               ชาวอังกฤษ เป็นอาจารย์ใหญ่ เปิดสอนเมื่อวันที่  ๑๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๓๕ ต่อมาย้ายไปอยู่วัดเทพศิรินทราวาส

               เรียกว่าโรงเรียนฝึกหัดอาจารย์วัดเทพศิรินทราวาส



                       พ.ศ. ๒๔๓๗ นักเรียนฝึกหัดครูยุคแรก ๓ คน คือ ในปีแรกมีนักเรียน ๓ คน คือ คนคือนายสนั่น เทพ

               หัสดิน ณ อยุธยา (เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรีตรี) นายสก ผลพันธิน (หลวงสังขวิทย์วิสุทธิ์) และนายเหม ผลพันธิน

               (พระยาโอวาทวรกิจ) (กำธร สถิรกุล.  ๒๕๐๗: ๑๐๑)
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12